W sieci blogosfery pałętają się srebrne rybki

Dostałam koniec ła ńcuszka od Lilybeth z ciekawymi pytaniami i taka mnie refleksja naszła: skąd popularność takich łańcuszków, co jakiś czas wypływają tu i ówdzie, mkną sobie przez blogosferę jak małe, srebrzyste rybki, co trochę zmieniając skórę, nieśmiertelne są!
Bo my, książkowi blogomaniacy, kochamy gadać o książkach. Uwielbiamy odpowiadać na pytania, uwielbiamy dzielić się wrażeniami nie tylko na temat książek, ale wszystkiego, co ich dotyczy.
Przejdźmy więc do pytań.

1. Czy zdarza Ci się, że książka wzbudza u Ciebie tak silny lęk, że boisz się wstać nocą do łazienki, sprawdzasz, co siedzi pod łóżkiem i na wszelki wypadek przemykasz szybko na paluszkach?

Nie, aż tak to nie. Bo są ksiażki, które wywołują silne emocje, ale nie aż takie, by to rzutowało na świat realny, fizyczny, podłóżkowy. Z emocjami radzę sobie emocjonalnie, bez chodzenia na paluszkach :) No, chyba że to było dawno temu, ale już nie pamiętam.

2. Czy myślałaś o napisaniu własnej książki? Jeśli tak, jakiego gatunku? Czy chciałabyś, by Twój styl literacki przypominał jakiegoś konkretnego pisarza?

Oczywiście, że tak! Moje wielkie marzenie od lat co najmniej dwudziestu. No i co, że z gatunku tych "kupię sobie wyspę tropikalną"? :) To przez Chmielewską, którą się zaczytywałam w dzieciństwie. No i oczywiście styl miałby być podobny do niej właśnie. Gatunek raczej dowolny. Przechodzi to mi już trochę, zdążyłam się już przekonać, że zdecydowanie lepiej wychodzi mi czytanie książek, no i jednak pochłania to mniej czasu niż pisanie.

3. Czy masz jakąś książkę, do której zawsze wracasz, kiedy masz chandrę i potrzebujesz pocieszenia? Czy w ogóle zdarza Ci się "zaczytywać" smutki?

Zaczytuję smutki nową, ciekawą, interesującą książką. A do starych wracam, a jakże, wracam, z ochotą, ale nie wtedy, gdy mam chandrę, tylko gdy mam ochotę na jakieś tam powroty. Przynam się jednak, że coraz rzadziej. To przez stały dostęp do nowych, jeszcze nie przeczytanych książek - odrobinę szkoda czasu na powroty, gdy tyle nowych słów czeka.


Wypadałoby posłać łańcuszek dalej, będzie malutki, wybaczcie, bo jednak dziecię mi w żłobku nie czuje się najlepiej, albo wirus, albo stres się wdał, bo pojawiły się wymioty, biegunka i gorączka, dziś siedzimy w domu i posiedzimy przez weekend, proszę o życzenia szczęścia i zdrowia.

Toteż pytanie będzie dzieciowe i tylko jedno:

1. Jaką książeczkę czytać jako pierwszą dziecięciu na dobranoc?

A o odpowiedź proszę: Bazyla , Moni  oraz Prowincjonalną Nauczycielkę.