"Czarna polewka" Małgorzata Musierowicz (skończyłam Jeżycjadę!)

Czarną polewkę podawano niechcianym kandydatom na męża, zamiast stanowczego "idź waść w diabły, niegodzien waść mojej córki!" - zawoalowana aluzja pod postacią czerniny. Swoją drogą - kto dziś jeszcze gotuje czerninę? Moja mama, pamiętam, gotowała, jak zabiła kaczkę na obiad, bo właśnie z krwi kaczej robi się czerninę; ale to było bardzo bardzo dawno, ja i moje siostry byłyśmy małe, więc czernina była bez podtekstów. Już nie wspominając o tym, że czerninę tak naprawdę lubiła tylko mama i jedna z moich sióstr, więc powoli przestała się pojawiać na stole.

Szanownemu seniorowi rodu Borejków przydałaby się ta zupa, bo do wnuczek zlatują mu się adoratorzy z żądaniami, a to ręki, a to ślubu, a to wesela. Ignacy Borejko twardo odpiera te ataki, zapewne ma uraz po antypatycznym Pyziaku, toteż chce uchronić jego córki przed  podobnym cierpieniem, jakie było udziałem ich mamy Gabrieli.
Sprzeciwia się więc, by Fryderyk poślubił Różę, choć młodzi się kochają, a mała Mila jest już na świecie. Sprzeciwia się też, aby Laura wyszła za Wolfganga, bo są za młodzi, za niecierpliwi, za zakochani. Tygrys na to wykonuje potężne bryknięcie i ucieka z Wolfim w siną dal.

Zauważył ktoś podobieństwo sióstr Pyziak do Puchatka i Tygryska? Tygrys - nieco egoistyczny, popędliwy i energiczny - wypisz wymaluj Laura. Puchatek - ciepły, pulchny, o kojącej osobowości - to Róża. Ot, taka dygresyjka mała, bo bardzo lubię Kubusia Puchatka.

W "Czarnej polewce" par jest więcej: Józinek i Trolla, Ignacy Grzegorz i Diana, nie wspominając o parach już zasiedziałych i zaobrączkowanych; a trafiają się i trójkąty, jak bracia Żeromscy, bliźniacy, zakochani obaj w Żabie. Chyba pani Musierowicz wyznaje zasadę, że samotność to nic dobrego, bo single, które występują w książce, to osoby mało sympatyczne: Janusz Pyziak, naczelny czarny charakter Jeżycjady, czy przygodny autostopowicz Bodzio, osobnik dość prymitywny.

Tak czy siak, powieść jest przesycona jeżycjadowym ciepełkiem, można się ogrzać przy czytaniu, czego serdecznie i Wam życzę.

Jeżycjadę niniejszym mam przeczytaną całą. Świetny cykl.