"Kantyczka dla Leibowitza" Walter M. Miller - streszczam tysiąc lat akcji

Na pierwszej stronie czytam: "Wydajemy ją [powieść] w sposób oryginalny, bo w dwóch wersjach przekładu, które nie różnią się szatą graficzną, lecz jedynie częściowo układem typograficznym. Tłumaczami są znani translatorzy - Juliusz Garztecki (wersja CIA-Books) i Adam Szymanowski (wersja PAX)".
Przewracam kartkę, a tu strona tytułowa i: "tłumaczył Juliusz Garztecki". A drugi?

A drugi, hmm, istotnie, odnalazł się, w książce, którą wrzuciłam sobie na na czytnik, bo straszliwie zmęczył mnie drobniutki druk i pożółkłe kartki. No dobrze, ale w przedmiotowej książce go nie ma, więc po co zamieszczać takie informacje? Nie rozumiem.

Skończyłam czytać i zadumałam się, ile tu zmieszczono treści. Czytałam o ludziach, o Bogu, o przyszłości, o religii, o wierze, o potrzebie pamięci i o potrzebie niszczenia, o bólu, o eutanazji, o nauce... To wszystko w trzech odsłonach, jak akty w dramacie.

I tu lojalnie uprzedzam, że jak ktoś chce sobie przeczytać porządną, z prawdziwego zdarzenia recenzję, to odsyłam TUTAJ - Charlie napisał świetną. Poniżej jest tylko streszczenie!

AKT I
Wprowadzenie:
Sześćset lat temu ludzie zwariowali i wykończyli się nawzajem rozszczepionym atomem, po ziemi pełzają niedobitki, mutanci i mnisi przechowujący słowo pisane, za co obrywają cięgi, utożsamiani są bowiem z nauką, a ta z atomem.
Osoby:
Brat Franciszek, opat Arkos, obszarpany starzec pielgrzym, czaszka ze złotym zębem, Ojciec Święty, rozbójnicy.
Akcja:
Brat Franciszek spotyka starca, ten wskazuje mu stary schron przeciwatomowy, gdzie leży czaszka ze złotym zębem i papiery. Papiery okazują się być własnością błogosławionego Leibowitza, a czaszka kawałkiem jego zmarłej żony, w co opat Arkos nie wierzy, bo Franciszek jednocześnie sugeruje, że starzec może być Leibowitzem (sprzed kilkuset lat). Oczywiście nie jest. Brat Franciszek kilkanaście lat spędza na sporządzania i ozdabianiu kopii schematu elektronicznego, czyli świętej relikwii, po czym wiezie oryginał i kopię do Ojca Świętego. W drodze Franciszka napadają rozbójnicy i odbierają mu kopię, w drodze powrotnej czynią to samo i odbierają mu życie. Zwłoki grzebie obszarpany starzec.

AKT II
Wprowadzenie:
Sześćset lat po akcie pierwszym ludzie w mozole odbudowują swoje zasoby intelektualne, licząc na dokumenty przechowywane przez mnichów. Mnisi są nieco niechętni udostępnianiu. W powietrzu wisi wojna.
Osoby:
Thon Taddeo, opat Paulo, brat Kornhoer, obszarpany starzec pustelnik zwany Żydem Beniaminem, Poeta ze szklanym okiem, żołnierze i koczownicy.
Akcja:
Thon Taddeo, uczony, jedzie do opactwa zajrzeć w dokumenty i szukać wiedzy. Brat  Kornhoer oszałamia uczonego elektrycznym światłem. Obszarpany starzec stwierdza, że thon nie jest Mesjaszem. Wybucha wojna między koczownikami i żołnierzami, w której ginie Poeta - bez szklanego oka, które przepadło.

AKT III
Wprowadzenie:
Ponad tysiąc lat po akcie pierwszym powtórka z rozrywki, wojna mocarstw, atom, opad. Klasztory wciąż obecne.
Osoby:
Opat Zerchi, obszarpany starzec żebrak zwany Łazarzem, brat Joshua, doktor Cors, pani Grales, czaszka Franciszka.
Akcja:
Wybuchy nuklearne zabiły sporo ludzi, a kolejni są napromieniowani. Opat wysyła brata Joshuę wraz z memorabiliami poza Ziemię, by Kościół przetrwał. Doktor Cors w  pobliżu klasztoru otwiera ośrodek eutanazyjny, czemu opat sprzeciwia się całą swoją mocą i wiarą. Pani Grales ma drugą głowę, która po apokalipsie dochodzi do głosu, a opat Zerchi w tejże apokalipsie ginie, przywalony katedrą, zaznajomiwszy się najpierw z czaszką Franciszka. Starzec się pojawia, ale nawet słowem się nie odzywa.

Świetna, po prostu świetna książka.

 "Kantyczka dla Leibowitza" Walter M. Miller Jr., przełożył Juliusz Garztecki, CIA-Books SVARO, Ltd oraz Instytut Wydawniczy PAX, Poznań, Warszawa, 1991.