"Duma i uprzedzenie" Jane Austen - czyli o co w tym wszystkim chodzi

Myślałam, że to znam (bo to wszyscy znają, jak nie z książki, to z filmu), ale się myliłam, znam "Rozważną i romantyczną", i to też bardziej z filmu, niż z książki.

Krótko o fabule: państwo Bennet mają pięć córek na wydaniu. Najstarsza imieniem Jane wpada w oko miłemu młodzieńcowi, z wzajemnością i już prawie się zaręczają, ale bruździ im pan Darcy, typ przystojny, ale dum(r)ny i chmurny. Wywozi młodzieńca do Londynu.
Siostra Jane, Elizabeth, dostaje propozycję małżeństwa od swojego kuzyna pastora. Odmawia. Pastor żeni się z jej najlepszą przyjaciółką Charlottą. Po kilku miesiącach Elizabeth ją odwiedza i natyka się na Darcy'ego, który wyznaje jej miłość i prosi o rękę, jednym tchem dodając, że jest mu bardzo trudno, bo Elizabeth ma bardzo pospolitą rodzinę. Wściekła panna daje fatygantowi kopa, tfu, kosza.
Potem się robi troszkę nudno, Elizabeth ma wątpliwości, czy lubi Darcy'ego, czy go nie cierpi, trochę podróżuje, pitu pitu i takie tam.
To był czas na oddech, teraz autorka daje czadu. Jedna z młodszych sióstr Bennet (głupia jak but) ucieka z domu i mieszka z przystojnym oficerem bez ślubu (wstyd i obraza boska), rodzina ich szuka, w końcu znajduje, płaci (Darcy ukradkiem płaci) oficerowi, żeby zalegalizował związek czym prędzej.
Darcy dręczony wyrzutami sumienia sprowadza z powrotem miłego młodzieńca, żeby oświadczył się Jane, sam też się oświadcza Elizabeth i tym razem zostaje przyjęty, bo i sam spokorniał i pannie też się uczucia zmieniły. Koniec.

Bardzo to wszystko szekspirowskie, te pary łączące się i rozłączające, te serc wzloty i upadki, pomyłki i naprawianie błędów, tajemnice i szepty. Najbardziej jednak podobało mi się, jak Austen ustawiała na scenie postacie, świetnie opisane, pełnokrwiste, niektóre delikatne, a niektóre paradne.

Pastor William Collins na przykład - paradny, elokwentny, służalczy i wiernopoddańczy.
Pan Bennet, człowiek, który budzi moje głębokie współczucie z powodu żony. Jednocześnie podziwiam faceta, który w takiej rodzince zdołał zachować zdrowe zmysły.
Wuj i ciotka panien Bennet, państwo Gardiner, są świetni. On jest dżentelmenem, ona równą babką.
Charlotte mi żal, wyszła za mąż za...hm, byle kogo, byle było. Mam tylko nadzieję, że będzie miała udane dzieci i będzie dobrą matką.

A Darcy? Cóż, jego największą zaletą jest majątek, jaki posiada. Czy mnie to by wystarczyło, szczerze wątpię.

"Duma i uprzedzenie" Jane Austen, tłumaczenie Magdalena Gawlik, BELLONA, Warszawa 2013, seria Perły literatury.

P.S. Wydanie śliczne, okładka cudowna, aksamitna i z pięknym obrazkiem, ale straszliwie niepraktyczna, bo po czytaniu zostały ślady palców.  Czyli seria do postawienia na półce.