[Ziemiomorze] "Tehanu" Ursula K. Le Guin

Czwarty tom cyklu Ziemiomorza jest wyjątkowy. Dlaczego, skoro dzieje się w nim tyle złych smutnych i bolesnych rzeczy? Mogłabym wymieniać i wymieniać.

Po pierwsze - straszne męczarnie, jakie spotkały małą dziewczynkę Therru: pobicie i prawie spalenie żywcem.
Po drugie  - śmierć maga Ogiona. To on właśnie odkrył i wychował Geda, zajmował się także jakiś czas Tenar.
Po trzecie - powrót Geda na Gont. Powrót niechlubny i pełen smutku. Ged przestał być magiem i umie się z tym pogodzić, a do tego odrzuca wszelkie próby pomocy.

Po czwarte - ludzie, którzy kiedyś skrzywdzili Therru, próbują uczynić to znowu.
Po piąte - Tenar i Therru są zmuszone opuścić bezpieczną farmę, gdy wraca z morza syn Tenar, Iskra. Okazuje się, że Iskra nie jest takim synem, jakiego Tenar chciała mieć.
Po szóste - magowie na Goncie okazują się być sukinsynami.

Same smutności, ale to właśnie ta część cyklu najbardziej mnie poruszyła. Czy to dlatego, że pomiędzy tymi płachtami ciemności tym jaśniej błyszczą skrawki dobroci? Przyznaję, może zbyt oczywisty jest morał: zło zawsze zostaje pokonane, dobro zawsze triumfuje - a przecież w prawdziwym życiu tak nie jest! No tak, ale Ziemiomorze to nie jest prawdziwe życie, to świat magiczny, ze smokami i czarnoksiężnikami. 

Myślę, że to mocno zarysowane postacie kobiet w "Tehanu" przykuły moją uwagę. Kobiety i ich los, przeznaczenie, pragnienia, potrzeby. Zwłaszcza Tenar, na której zbudowana jest cała książka. To niepospolita kobieta - jako Najwyższa Kapłanka Bezimiennych miała najwyższą władzę, jaką może dzierżyć kobieta. Teraz jest zwykłą gospodynią i wdową po rolniku. Poznała życie z każdej strony i wie, że cokolwiek by się nie stało, ona może decydować o swoim losie. Ged jej to pokazał raz i zapamiętała na całe życie. Inni: magowie, sąsiedzi czy rodzina chcieliby ją wtłoczyć w koleiny dnia powszedniego, ale Tenar zachowała możliwość wyboru.

My wszystkie możemy wybierać swoje życie.



"Tehanu" Ursula Le Guin, tom 4 cyklu Ziemiomorze, tłumaczenie Paulina Braiter, czyta Andrzej Ferenc, Prószyński i S-ka, Biblioteka Akustyczna, 2015.