"Yggdrasil. Struny czasu. Exodus" Radosław Lewandowski

Lektura przeczytana w wakacje, a mamy listopad, toteż zanim całkiem zapomnę (właściwie zapomniałam już połowę), o co chodziło w tej książce, napiszę kilka słów.

To książka taka wiecie, pudełkowa. Niby science-fiction, bo dzieje się daleko w przyszłości, ale to tylko pretekst do opowiedzenia o Wikingach, którzy najwyraźniej są konikiem autora. 

Oto mamy potomnych, którzy odczytują przekaz sprzed lat, kiedy to grupka Wikingów zostaje przeniesiona w czasie do okresu, gdy na Ziemi dopiero pojawia się człowiek, a raczej jego wczesny przodek. Można to porównać do rozbicia się na ziemi statku kosmicznego w epoce średniowiecza, podobna bariera technologiczna, językowa i jaka jeszcze przyjdzie nam do głowy.


 Wikingowie dodatkowo zostali wrzuceni pomiędzy dwa rodzaje ludzi prehistorycznych, walczących ze sobą. Trzeba wziąć czyjąś stronę. Skandynawowie wybierają plemię uzdolnione telepatycznie, ale na wymarciu. Jak to się może skończyć, no jak? 
Tragicznie, powiem wam! Emocje zapewnione!

Drugi tom jest odrobinę wycofany. Na naszych bohaterów, ich sojuszników i przeciwników spoglądamy nieco z oddali, cofnąwszy się o krok. Ziemi zagraża bowiem ogromne niebezpieczeństwo (zabijcie mnie, nie pamiętam jakie, tak, wiem, jak to świadczy o mojej pamięci), wódz Wikingów musi zmierzyć z wysłannikiem z przyszłości, akcja wychodzi w przestrzeń kosmiczną i dużo się dzieje.

Patrząc jednak na to, jak szybko powieść wyparowała mi z głowy, nie mogę jej wysoko ocenić. Chyba dobrze się stało, że autor zaczął pisać o Wikingach trochę inaczej.

P.S. Okładki zdecydowanie nietypowe.

"Yggdrasil. Struny czasu. Exodus" Radosław Lewandowski, RW2010, Poznań 2014