"Miecze i mroczna magia" - antologia jednego opowiadania

Takie antologie są świetnymi zabijaczami czasu. Czyta się je bardzo przyjemnie, do tego są bardzo porządnie wydane, twarda oprawa, szycie i tak dalej - nie ma obaw, że nagle rozlecą się w rękach. Proszę, jak ładnie zaczęłam, od zalet, hehe, nie za długa lista, prawda?
Teraz wady, jest tylko jedna: kompletnie nie zostają w pamięci. Niby znane nazwiska (Steven Erikson, Glen Cook, Gene Wolfe, Tanith Lee, Robert Silverberg), światowe sławy, a wygląda, jakby opowiadania do potrzeb antologii wyciągnęli pomięte z kosza, albo szybko pisali na kolanie. Nic nie uderza, nic nie powala, nic nie zachwyca. Lub prawie nic.

Prawie, bo jedno opowiadanie zapamiętałam. Nie ukrywam, że na spotkaniu biblionetkowym łapczywie chwyciłam za tę książkę, bo zerknęłam na spis treści i oko mi zabłysło na widok jednego nazwiska.
Scott Lynch. Zaczął cykl Niecni Dżentelmeni, zaczął świetnie, dwa tomy się ukazały i nagle urwał.  Czekam na resztę, bo jest na co czekać. A tu proszę, opowiadanie. Kusiło mnie, żeby od niego zacząć, ale uczciwie zaczęłam od początku. No nic, naprawdę nic nie przykuło mojej uwagi. Dopóki nie dotarłam do opowiadania pod tytułem "Między regałami" Lyncha. Super.

Studenci piątego roku studiów magicznych przygotowują się do egzaminu na koniec roku. Egzaminem jest oddanie książki do biblioteki. Ha, jaki to smaczek dla wszystkich uczniów i studentów! Biblioteka gryzie, he, he. Zwłaszcza jak trzeba oddać książę. Poważnie! Gryzie, połyka, straszy i napada. Biblioteka pełna ksiąg magicznych, żyjąca własnym życiem, mrocznym i podstępnym, nie jest niczym nowym, zwłaszcza dla fanów Pratchetta, uuk. Co mi w ogóle nie przeszkadzało, bo Lynch rozwija wątek po swojemu, co bardzo mi się podobało. I tylko, niestety, zaostrzyło apetyt na "Republikę złodziei".

"Miecze i mroczna magia" pod redakcją Jonathana Strahana i Lou Andersa, przełożyli Ewa i Tomasz Hornowscy, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2011.