"Ronin" Stan Sakai - królik z przytupem

Polecił mi to wystawca na stoisku  wydawnictwa Egmont (no dobra, jakieś kilka miesięcy po imprezie zorientowałam się, że to Tomasz Kołodziejczak, teraz sobie gratuluję gapiostwa, przecież znam jego pióro!), mówiąc, że to dobry sposób na zapoznanie się z japońskim komiksem. Toteż zapoznałam się. I co?

Fajne, ale to jakoś nie moja bajka. Fajne, bo i ja kiedyś pasjami, jak wszyscy zresztą, oglądałam filmy ze sztukami walki, karate, kung fu itp  (Bruce Lee rządzi, wiem, że to NIE Japończyk) i sama ciosałam z zapałem, wrzeszcząc "Iiii haaaa!" czy coś równie niezrozumiałego. Jednakowoż wyrosłam. Z "Usagi Yojimbo" też wyrosłam, jeszcze przed przeczytaniem, co nie zmienia faktu, że przeczytałam z zainteresowaniem.

Podobał mi się pomysł, żeby głównym bohaterem, czyli samurajem uczynić królika. Samuraj na swojej drodze spotyka świnie, nosorożce, koty - zabieg znany mi z "Blacksada", tam też mi się to podobało. Czaderskie są malusie dinozaurki, pałętające się bohaterom komiksu pod nogami i czasem kiepsko na tym wychodzące. Podobały mi się te wszystkie świsty strzał, ziutnięcia mieczy i tamparampanie końskich kopyt.

Historie opowiedziane przyjęłam obojętnie, ot, wędruje ronin i wdaje się w różne potyczki. Tu chlaśnie mieczem, tam wyratuje biedaka z opresji, gdzie indziej znów złoi złodziejowi skórę. Prawie zawsze prawy i szlachetny, czasem wydłubuje z siebie sztubackie poczucie humoru (rzadko,bo przez większość akcji jest poważny i sztywny jak kołek akacjowy). Trochę taki nasz wiedźmin Geralt. Spłyciłam sobie odbiór, bo tak naprawdę dużo się można dowiedzieć o feudalnej Japonii, o relacjach samuraj i jego pan, o poczuciu honoru i obowiązkowości. Ba, nawet o uczuciach, które, jak w życiu, są obecne i nie da się ich wymazać. Tylko że, jak już pisałam, to nie jest to, co lubię najbardziej.

Nie podobały mi się ciasne, nawet mocno ciasne kadry i kompletny brak koloru. Wiem, takie było założenie i głupio jest robić z tego zarzut, ale np w takim "Persepolis" czarno-białe kadry bardzo mi odpowiadały, a tu wcale.

Fajne, ale na raz. Kolejnych części raczej nie kupię. Chyba że kiedyś, kiedyś, może....

Przykładowa plansza - z alejakomiksu.com:

 
Tom pierwszy serii "Usagi Yojimbo", tłumaczenie z angielskiego Jarosław "Orkanaugorze" Rybski, Egmont Polska 2012, Klub Świata Komiksu, album 739 (i katarakta dla tego, kto wymyślił stronę redakcyjną i tytułową ze spisem treści w rzucik, czyniąc tekst wyjątkowo mało czytelnym).

Inne recencje:
komiks.bestiariusz.pl
alejakomiksu.com