[Ziemiomorze] "Opowieści z Ziemiomorza" Ursula K. Le Guin (audiobook) - no to kończymy

1. "Szukacz"
2. "Diament i Czarna Róża"
3. "Kości ziemi"
4. "Historia z Górskich Moczarów"
5. "Ważka"
Oto pięć opowieści, którymi  zakończyłam przygodę z Ziemiomorzem. Niestety, nie mają zbyt dużej siły wyrazu. Ot, zbiór pomysłów, które autorce wpadły do głowy podczas pisania poprzednich części i leżały sobie w szufladzie, a potem zaczęły domagać się wydania.

"Szukacz" jest historią Wydry, protoplasty Mistrzów Odźwiernych oraz genezą powstania szkoły na Roke.
Smutna i straszna to opowieść - zanim powstała szkoła, magowie wykorzystywali ludzi i sami byli wykorzystywani. Gdy już powstała, podzieliła ludzi parających się magią na dwa obozy. Ech, wieczne podziały, wieczne walki...

"Diament i Czarna Róża" - romantyczna opowieść o miłości, magii i wyborach. I tyle.

"Kości ziemi". O, to jest chyba jedyne opowiadanie, tchnące atmosferą jak z "Czarnoksiężnika...". Mag Wodorost oraz jego towarzysz ratują miasto przed ogromnym trzęsieniem ziemi. Jedno zdanie, ale ileż treści w sobie zawiera: przeczucia, grozę, poświęcenie, wysiłek, pełne oddanie.

"Historia z Górskich Moczarów" to kolejny raz magia i magowie. Do oddalonej od głównych traktów wioski przybywa tajemniczy mag, bardzo zmęczony życiem. Jak się okazuje, nie całkiem życiem jest zmęczony, tylko walką. To mag z drugiej strony mocy, właśnie przegrał bitwę z czarnoksiężnikami z Roke. Jeden z nich przybywa w ślad za nim (sam Arcymag), nie żeby dobić, ale żeby się dowiedzieć, jak mag widzi swoje dalsze życie. Opowiadanie kończy się dobrze - to niewątpliwie wpływ kontaktu z czystą, nieskażoną cywilizacją naturą (och, taki kontakt zawsze wpływa dobrze na umysł i kondycję psychiczną, nie sądzicie?).

"Ważka" to ostatnie opowiadanie, dla mnie najciekawsze z całego zbioru. Ważka to imię kobiety, pierwszej przybyłej do szkoły na wyspie Roke. Nie, zaraz, to nieprawda. Jak myślicie, czy szkoła na Roke została założona wyłącznie przez mężczyzn? Oczywiście, że nie. Dopiero po jakimś czasie mężczyźni uznali, że szkoła jest tylko dla nich, a kobiety są przeszkodą w zgłębianiu tajemnic magii. Co z Ważką, czy przybyła uczyć się tam? Nie do końca. Przybyła owszem, po wiedzę, ale nie po naukę. Wyczuwała, że w jej naturze jest coś, co wymyka się ludzkiemu pojmowaniu i miała nadzieję, że magowie pomogą jej odkryć, co to jest. Swoim przybyciem namieszała mocno wśród magów, podzieliła ich, skłóciła, jednego z nich wysłała na drugą stronę kamiennego muru, a na sam koniec odleciała w siną dal.

"Opowieści z Ziemiomorza" to dla mnie zdecydowanie najsłabszy tom cyklu - coś jak wyciągnięte z szuflady

szkice, wygładzone  i opublikowane. Jednak gdy już skończyły się historie, gdy pan Andrzej przestał miłym, spokojnym głosem sączyć mi do ucha kolejne wieści ze świata magów i Ziemiomorza - odczułam bolesną, wręcz namacalną pustkę. Tak się zżyłam, tak długo słuchałam... Trudne są rozstania, a z Ursulą Le Guin to już szczególnie - bo ją kocham, wiecie.

Za komplet audiobooków Ziemiomorza bardzo dziękuję pani Annie z Biblioteki Akustycznej - pani Anno, sprawiła mi pani wiele radości, to cudowna książka.

Zaś pani Orianie, z którą kiedyś korespondowałam, a która teraz piastuje stanowisko kierownika produkcji - gratuluję jakości wykonania. Najwyższa półka!

"Opowieści z Ziemiomorza" Ursula Le Guin, tom 6 cyklu Ziemiomorze, tłumaczenie Paulina Braiter, czyta Andrzej Ferenc, Prószyński i S-ka, Biblioteka Akustyczna, 2015.