[Ziemiomorze] "Czarnoksiężnik z Archipelagu" Ursula Le Guin (audiobook)

Kiedyś sama sobie palnę w łeb za durne i skostniałe poglądy. Otóż czytałam dawno temu pierwszy i drugi tom Ziemiomorza, drugi kompletnie wypadł mi z pamięci, a z pierwszego zachowałam jakieś szczątki. Nędzne szczątki, na podstawie których ubzdurałam sobie, że to jakieś tam mało powabne fantasy z magami i ich laskami. Uznałam też, że nie warto sobie tego powtarzać, bo jak wyżej.

Toteż kiedy dostałam Ziemiomorze w audiobooku, obejrzałam, chrząknęłam z powątpiewaniem i odłożyłam na bok. Dobrze, że tknęło mnie, iż właściwie mogę sprawdzić, ile z tego pamiętam. Włączyłam i przepadłam. Ziemiomorze odkryłam na nowo, przy okazji stwierdzając, że za pierwszym razem chyba nic nie zrozumiałam z lektury. Pewnie byłam za młoda.



"Czarnoksiężnik z Archipelagu" to opowieść o Krogulcu, młodym chłopcu z zapadłej wioski na zapadłej wyspie, zdatnym do pasania kóz i tyle. Szybko się jednak okazuje, że drzemią w nim pewne siły magiczne, na tyle wielkie, że wieści o chłopaku docierają do innych magów. Krogulec trafia najpierw pod skrzydła Ogiona, a potem do szkoły magów na wyspie Roke. Tam uczy się magii, tam zdobywa przyjaciół, także wrogów. Tam wreszcie popełnia czyn, który wywraca całe jego życie do góry nogami. Niemądrze i ambitnie przywołuje Cień ze świata zmarłych, walczy z nim i cudem uchodzi z życiem.
Niemądrze, bo magia w świecie Ziemiomorza jest poszukiwaniem równowagi między siłami, które stworzyły ten świat i które nim rządzą, a sięganie poza naturalną granicę, jaką jest śmierć, to tej równowagi zachwianie.
Zgoda z naturą, zgoda z człowiekiem, harmonia i pokój. Cudownie brzmi, prawda? Kluczem do opanowania magii jest znajomość imion, prawdziwych imion wszystkiego, co istnieje. Prawdziwe imiona są cenne, są chronione i trzymane w tajemnicy. Przywołanie Cienia przez Krogulca (a co tam, zdradzę jego prawdziwe imię: Ged) jest niebezpieczne, bo Cienie nie mają imion. Za to wiedzą, kim jest Ged. Nierówna to walka, Ged musi uciekać, przez lądy i morza. A potem od swojego starego mistrza dowiaduje się, że ucieczka tak naprawdę niczego nie rozwiązuje....

Czyż to nie piękne przesłanie? Wziąć swój strach za rogi, pogodzić się z tym, że on istnieje, spróbować znaleźć kompromis pomiędzy światłem a cieniem...

Historia opowiadana przez Le Guin w doskonały sposób splata bogactwo opisów z pełną ekspresji fabułą. Każde słowo jest na swoim miejscu, wydarzenia toczą się niby niespiesznie jedno za drugim, ale zakrętasy akcji zalewają mnie emocjami. Rany, wstrzymywałam oddech, jak Cień ścigał Geda i był blisko, ale jak Ged ścigał Cień i blisko było do kontaktu między nimi, prawie się udusiłam. Autorka te wydarzenia umie oddać z taką dbałością o szczegóły, że klękajcie narody. No i świat Ziemiomorza to taki świat, w którym doskonale bym się czuła, wiem to. I są smoki!

 Ursula Le Guin mistrzowsko operuje słowem, prawie zdążyłam o tym zapomnieć, na szczęście ten audiobook mi przypomniał.

Kolejny tom kiedyś czytałam, ale pamiętam jeszcze mniej. Będzie mi się dobrze słuchało. A o lektorze napiszę przy okazji notki o "Grobowcach Atuanu".

"Czarnoksiężnik z Archipelagu" Ursula Le Guin, tom 1 cyklu Ziemiomorze, tłumaczenie Stanisław Barańczak, czyta Andrzej Ferenc, Prószyński i S-ka, Biblioteka Akustyczna, 2015.