Kryminał to czy nie kryminał? Otóż właśnie nie! Byłam zachwycona "Autobiografią" Agathy Christie, a gdy wyraziłam publicznie ten zachwyt, koleżanka pożyczyła mi "Opowiedz, jak tam żyjecie".
To opowieść o tym, jak to Agatha jeździła z mężem do Syrii i Iraku towarzysząc mu w wyprawach archeologicznych. Agatha Christie opisuje trudy przygotowań (ha, wypatrzyłam fragment kiedy to zaopatruje się w pióra wieczne!) do podróży, poszukiwań odpowiedniego terenu do wykopalisk, kompletowanie brygady do pracy.
Czasem trzeba było unurzać się w błocie, czasem zjeść coś niejadalnego, a czasem rozstrzygać spory pomiędzy skłóconymi robotnikami. Pisarka omawia to wszystko z wdziękiem i dowcipnie. Widać, że to życie, mimo wielu niewygód, odpowiada jej bardzo. Obserwuje świat wokół, pomaga mężowi, znosi też bez słowa wszelkie utrudnienia (a może i były tam jakieś słowa skargi, ale żeby o tym od razu pisać w książce?...). Ta radość życia jest widoczna w książce i chyba dlatego doskonale mi się ją czytało.
Bardzo dziękuję Olimpii za pożyczenie książki!
Max Mallowan Agatha Christie at Tell Halaf, źródło: wikipedia |
"Przechodzę do Działu Papierniczego. Kupuję kilka wiecznych piór i stylografów. Wiem z doświadczenia, że takie wieczne pióro w Anglii zachowuje się nienagannie, ale gdy tylko znajdzie się w pustynnym środowisku, pozwala sobie na fochy i albo opryskuje atramentem mnie, moje ubranie, notatnik i wszystko inne wokół, albo w przypływie nieśmiałości wcale nie pisze, tylko drapie stalówką papier."*
---
* - "Opowiedz, jak tam żyjecie" Agatha Christie Mallowan, przełożył Tomasz Szlagor, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław, 2014, s. 20.
Miałam nadzieję, że Ci się spodoba książka. Christie była świetną obserwatorką życia i potrafiła o tym pisać.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cię serdecznie, Olimpia
Otóż to. Doskonały warsztat (szlifowany przecież od dawna) i bystre oko. Są jeszcze jakieś takie książki? W domyśle oczywiście "a może pożyczysz?" :D
UsuńA musi być Agaty Christie?
UsuńPolecam biografię Cejrowskiego i chętnie Ci pożyczę. :)
Chodzi mi o coś pisanego jej ręką właśnie. A Cejrowskiego... nie, nie interesuje mnie jego życie :)
UsuńKoniecznie!
OdpowiedzUsuńA jest w książce coś o jej (nie)sławnym zniknięciu z 3 grudnia 1923 roku?
OdpowiedzUsuńAgatha poznała swojego drugiego męża dopiero w 1930 roku, a etap "archeologiczny" zaczęła w 1034 roku. Wcześniejsze lata nie są ujęte.
UsuńPowstała osobna książka dot. zniknięcia jej.
Usuń