To jest kryminał, ginie młoda i piękna dziewczyna, niemalże zdekapitowana, a ekipa policyjna, czyli Monika, Marcin i Oskar szuka sprawcy. Intryga rozwija się niemrawo, bo autor uznał za stosowne najpierw uraczyć nas rozwlekłym i nudnym opisem drogi życiowej, celów i perspektyw każdego z ekipy, przeplatając opisy a to sceną bójki z alfonsem, a to fantazjami seksualnymi, a to czymś tam jeszcze, doprawdyż, wzdech. Mimo wszystko jakoś to się kulało do przodu, przymykałam oko na drętwy styl, na drobiazgowość (drodzy autorzy, nie trzeba koniecznie opisywać WSZYSTKIEGO, co robi bohater, naprawdę), no i ten głos pana Siemianowskiego - miękło mi serce i słuchałam.
Lucia Guerrero to charakterna babka. Właśnie prowadzi śledztwo w sprawie zabójstw młodych kobiet hiszpańskiej Galicji (nie wiedziałam, że w Hiszpanii jest Galicja, serio!), łączących się w ponury łańcuch zła. I nagle, niemalże w środku akcji pościgowej, przychodzi rozkaz z góry: "Guerrero, rzuć wszystko i (napraw rowerek*) biegusiem udaj się w inne miejsce, bo popełniono tam straszną zbrodnię".
