[Notes] Kolekcja notesów z podróży

 Zacznę dygresją: na spotkaniu ŚBK-owym jedna z blogowych koleżanek napomknęła w rozmowie, że lubi czytać moje notki  notesowe - bardzo mi było miło i postanowiłam, że będzie ich więcej. Jestem w trakcie przygotowywania dwóch recenzji  notatników Filofax, ale jeszcze trochę trzeba będzie poczekać (muszę zrobić jakieś fajne zdjęcia), a tymczasem wrzucam malutki kawałek mojej kolekcji notesów pod tytułem: 

NOTESY Z PODRÓŻY

Jest ich na  razie dziewięć, ale bardzo liczę na to, że minikolekcja się powiększy. 

"Pewnego lata" Mariko Tamaki, Jillian Tamaki

 

Pewnego lata dziewczynka imieniem  Rose przyjechała z rodzicami (jak co roku) na wakacje do domku nad morzem. Cieszyła się - miała tam wieloletnia przyjaciółkę Windy, znane okolice, morze (uwielbia pływać),w perspektywie przyjazd rodziny i imprezka. 

To lato było jednak jakieś inne.

"Ostatni pisarz" Jan Mazur, Robert Sienicki

 

Przyszłość. Maszyny zastępują ludzi, także w dziedzinach wcześniej dla nich niedostępnych, jak pisanie książek. Są jednakże jeszcze ludzie, których nie da się zastąpić, jak tytułowy "Ostatni pisarz". Jego stylu podrobić się nie da. Dlatego, kiedy przychodzi czas na odpalenie rakiety (ok, statku kosmicznego) lecącej w kierunku Saturna, w środku znajdzie się właśnie pisarz. Któż inny bowiem bardziej zasługuje na ten widok? Któż inny mógłby pod jego wpływem stworzyć arcydzieło literackie?

To powyżej to w zasadzie rozbudowana notka z czwartej strony okładki, wstęp do wydarzeń. Co dzieje się w samym komiksie? Otóż podróż kosmiczna się dzieje. Jeśli chodzi o dynamikę wydarzeń, to jest szaleńcza, porównywalna z "Solaris" Tarkowskiego czy z filmem "Moon" Duncana Jonesa. Podróż jakby pod okiem Pirxa (ale bez muchy). Długo, monotonnie, egzystencjalnie -  i właściwie nic nie wiemy, bo wszystko siedzi w głowie pisarza, a on pary z gęby nie puszcza. Dobrze, że jest Hal (nie Hal, ale SI sterująca statkiem to dla mnie na zawsze Hal), który próbuje zagadywać pisarza, pytać o plany, a w przypadku niespodziewanych komplikacji żądać podjęcia decyzji.

"Poradnik zabójców wampirów klubu książki z Południa" Grady Hendrix

 Łatwo mnie skusić na książkę, jeśli okaże się, że to książka o książkach, choćby w niewielkim  stopniu. I przepadło, "Poradnik..." powędrował do  mnie. 

Na południu USA, w mieście Charlestown mieszka Patricia Campbell, mężata, dzieciata, nie pracująca zawodowo kobieta prawie czterdziestoletnia. Prowadzi dom, ogarnia męża,  drugie śniadania, zakupy, teściową z demencją i bunt nastoletnich dzieci. Oraz szalenie intelektualny klub książki "Literacka Gildia Mt. Pleasant", który staje się zbyt intelektualny dla Patricii i kilku jej koleżanek. Zaczynają się spotykać, by czytać,  co im się podoba, a nie co jest uznawane za dobre. Biorą na przykład "Dowód miłości: prawdziwa historia pasji i śmierci na przedmieściach", "Morderstwa w Michigan: prawdziwa historia rządów terroru Rozpruwacza z Ypsilanti", "Milczenie owiec", "Sny: umysł Johna Wayne'a Gacy'ego" aż po "Tytusa Andronikusa" Szekspira.

Zatrważające i zachwycające jednocześnie. W całym tym  gadaniu o książkach nie chodzi tylko o książki. Chodzi o poczucie wspólnoty i solidarności oraz przyjaźń łączącą pięć kobiet: Patricię, Slick Paley, Grace Cavanaugh, Kitty Scruggs i Maryellen. 

"Pan Borsuk i pani Lisica. Spotkanie" Brigitte Luciani, Eve Tharlet

 Opowieść przeniesiona ze świata ludzi do świata zwierząt. Po co? Jak to zwykle bywa, aby pokazać dzieciom, jak ludzie mogą radzić sobie z problemami. 

Edmund, pan Borsuk, domator, wdowiec z trójką małych borsuczątek, żyje sobie spokojnie w norce w środki lasu. Ogarnia malutką Malinkę i rozbrykanych Borka i Szperaczka. I nagle do jego norki, szukając schronienia, zagląda pani Lisica z córeczką Różą. Ich mieszkanie odkryli myśliwi i obie musiały uciekać w popłochu. Pan Borsuk przyjmuje ich pod swój dach i odtąd dzieci będą musiały jakoś zgodnie współegzystować. Nie jest łatwo, bo: