"Dobry wilk. Tragedia w szwedzkim zoo" Lars Berge

Po bardzo kiepskim thrillerze "Mężczyźni, którzy nienawidzą wilków" polecono mi reportaż "Dobry wilk" (tak, Moreni, patrzę w twoją stronę).  Mam dobrze zaopatrzoną bibliotekę, toteż prawie od razu się zaopatrzyłam i przeczytałam. Kawał porządnej dziennikarskiej roboty.

W czerwcu 2012 roku w ogrodzie zoologicznym w Kolmarden w Szwecji stała się rzecz straszna. Opiekunka wilków, przewodniczka w oprowadzaniu gości po wybiegu tych zwierząt w ramach programu Bliski Kontakt z Wilkiem, Karolina, zostaje zagryziona przez stado.



Lars Berge usiłuje dociec, jak to się stało, że zginęła ta kobieta, szuka odpowiedzi na dręczące go pytania, jeździ po świecie próbując dotrzeć  do autorytetów w temacie wilków. Wreszcie, zebrawszy masę informacji, próbuje wyjaśnić tę tragiczną śmierć. Ba, sięga głębiej, bada status tego stada wilków, do których ludzie urządzali wycieczki i ekscytowali się, gdy wilk im obwąchiwał dłonie.

Nie zdradzę, co mu z tych badań wyszło, to trzeba odsłaniać sobie podczas lektury samemu. Dobra, wnikliwa pozycja. Daje do myślenia: ze smutkiem stwierdziłam, że długo jeszcze społeczeństwa, niezależnie od kraju, nie wyłamią się ze schematów myślenia o wilku (ciekawie pisze o tym Adam Wajrak w książce "Wilki"). Wciąż coś nam się bardziej wydaje, niż wiemy. Takie życie.

Szkoda Karoliny, szkoda wilków.

"Dobry wilk. Tragedia w szwedzkim zoo" Lars Berge, przełożyła Irena Kowadło-Przedmojska, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec, 2019.