"Wielki chłód" Rosa Ribas, Sabine Hofmann

Od dziecka fascynowały mnie polarne opowieści (to przez Centkiewiczów, niechybnie), a z czasem ta fascynacja rozciągnęła się na książki po prostu „zimne”, gdzie lód i chłód odgrywa niebagatelną rolę.

Taki właśnie jest „Wielki chłód” dwóch autorek. Lata 50. XX wieku, Hiszpania. Trwa najmroźniejsza od kilkudziesięciu lat zima. Do małej górskiej wioski przyjeżdża Ana Marti, z redakcji tygodnika El caso”, aby zdobyć informacje o małej dziewczynce, którą zgłoszono jako stygmatyczkę.

Ana po przyjeździe na miejsce i przeprowadzeniu paru rozmów już wie, że tu nie ma prostej odpowiedzi na pytanie, czy Isabelita jest stygmatyczką, czy też nie. W tej górskiej wiosce dzieje się coś dziwnego, a Ana, chcąc nie chcąc, musi w tym czymś uczestniczyć, odcięta od świata przez opady śniegu i mróz. 

Małe zamknięte społeczności często skrywają mroczne tajemnice, a dopiero ktoś z zewnątrz ma odwagę i determinację, by rozbić skostniałą skorupę zmowy milczenia. Ana ma.

Wspaniale napisana książka poruszająca ważne sprawy pod płaszczykiem quasiśledztwa. Zdecydowanie polecam. 

"Wielki chłód" Rosa Ribas, Sabine Hofmann, tłumaczyła Patrycja Zarawska, Sonia Draga, 2017.