"Opowieść podręcznej" powieść graficzna. Margaret Atwood, Renee Nault

 Jestem naprawdę pod wrażeniem prozy Margaret Atwood, a także pod wrażeniem jej osobowości: inteligentnej, optymistycznej, promieniującej ciepłem. Z zaciekawieniem sięgam po kolejne jej dzieła i powiem szczerze, że nigdy się nie zawiodłam. 

"Opowieść podręcznej" ukazała się w Kanadzie w 1985 roku, dziś, głównie za sprawą nakręconego w 2017 serialu obecnego na Netflixie, jest znana i popularna. Teraz książkę przeniesiono na kolejne medium, tym razem komiksowe. Podjęła się tego kanadyjska artystka Renee Nault (nie dotarłam do takiej informacji, ale miło mi wyobrażać sobie, że obie panie kontaktowały się przy tym projekcie, aby powstało coś naprawdę dobrego). 

"Ofiara bez twarzy" Stefan Ahnhem - audiobook

 

Nie przesłuchałam do końca. Wytrwałam przez 27 ścieżek ze 110 i przerwałam, bo ledwo żywa wysiadałam z  samochodu. Straszliwie męcząca książka. Przyczyn było kilka:

Po pierwsze: wrzuciłam tę płytkę do odtwarzacza zaraz po książce "Sekret, którego nie zdradzę", gdzie ofiary były okaleczane po śmierci (wydłubane oczy, przestrzelona klatka piersiowa), a "Ofiara bez twarzy" ma na wstępie scenę z osobą, której żywcem odrąbano obie dłonie. To mocno nadszarpnęło moją wytrzymałość psychiczną. 

Po drugie: cała ta policja za wolno myśli, wpadłam na rozwiązanie pewnej kwestii dobrych kilka rozdziałów przed całym wydziałem kryminalnym. Zgniewało mnie to. 

Po trzecie: lektor, Mariusz Bonaszewski, czyta odrobinę monotonnie. Ponadto ma niski tembr głosu i czytane zdania czasami gubiły mi się w szumie za oknami samochodu. Podkręcanie głośności skutkuje rezonansem i masz babo placek. 

Po czwarte: okrucieństwo. Bicie prawie na śmierć, odcinanie dłoni, miażdżenie nóg, wyżeranie twarzy przez szczury, no litości. 

Po piąte: nuda. Nudziła mnie ta rozgrywka pomiędzy policją a mordercą, niemrawa, bez polotu i zapału. Nudziły mnie problemy rodzinne głównego bohatera, nudził czarny charakter. 

Nie polecam. 

"Ofiara bez twarzy"  Stefan Ahnhem, tłumaczenie Ewa Wojciechowska, czyta Mariusz Bonaszewski, Marginesy.

"Sekret, którego nie zdradzę" Tess Gerritsen - audiobook

 Thriller do wysłuchania na raz i wystarczy, bo mocno średni. Policja zostaje wezwana do domu, gdzie znaleziono martwą kobietę z własnymi oczami w dłoni. Makabryczne. Kolejna ofiara ma trzy strzały w piersi. 

Policjanci odkrywają dziwne zależności między ofiarami, łączące anturaż ich śmierci z datami urodzin. Zagłębiając się dalej, docierają do dawnej sprawy molestowania dzieci, przy czym tamte dzieci są już dorosłe, a dwójka z nich to wyżej opisane ofiary. Żeby śledztwo nie było takie proste, autorka wprowadziła wątek poboczny, łączący te śledztwa z matką jednej z kobiet policyjnej ekipy, a dokładniej pani doktor od sekcji. Ta matka jest wielokrotną zabójczynią. O rany, widzicie, co napisałam? Takie to właśnie jest: zawikłane, naciągane, mocno średnie. 

Dlaczego tego słuchałam? Dla lektorów! Ewa Abart i Andrzej Ferenc, jak znajdę audiobooka, gdzie te osoby czytają książkę telefoniczną, wysłucham bez namysłu ;)

"Sekret, którego nie zdradzę" Tess Gerritsen, przełożył Andrzej Szulc, czyta Ewa Abart i Andrzej Ferenc, Albatros, 2020.

[Gra planszowa] Papua!

 

Gra planszowa

Znacie grę planszową "Papua!"? Jeśli nie, zaraz wam ją krótko przybliżę. Gra dla 2-4 osób, wiek graczy 8-108 lat, czas trwania rozgrywki 25 minut. Gra ma trzy poziomy trudności, na razie wypróbowaliśmy jeden.

Zawartość pudełka:

• Plansza punktacji, na której przesuwają się nasze pionki
• Fikuśna kostka (cztery ścianki)
  
• Kolorowe pionki w liczbie sztuk czterech
• Żetony z punktami, osiem sztuk
• Żetony wulkanów, cztery sztuki
  
• Mosty w czterech kolorach (odpowiadające pionkom), 13 sztuk
• Spinner
• Dwustronne plansze zadań, sztuk 32
  

[Notes] Notatnik Premium Drzwi P13 - notes B5 w kropki i gładki

Dziś zaprezentuję notes, który wpadł mi w ręce bardzo nieoczekiwanie. Niespodziewanka. Na facebookowej grupie zrzeszającej miłośników piór wiecznych wywiązała się dyskusja o notatnikach przyjaznych piórom. Wzięłam w niej żywy udział, bo notesy to moja pasja. Pewne marki stale się przewijają w tym piórowym światku, dlatego właściwie omijam je wzrokiem, szukając nowości. I oto polecono mi notes z firmy, która tak naprawdę siedzi w segmencie scrapbookowym i produkuje specjalne papiery, a notesy to chyba coś nowego u nich. P13 (dawna nazwa to Piątek Trzynastego, może ktoś kojarzy?) wyprodukowało notesy Premium, jeden z nich przetestowałam.

"Dziewczyna we mgle" Donato Carrisi - audiobook

 Otóż tak, wybieram audiobooki po lektorze. Głos Andrzeja Ferenca jest jednym z najlepszych głosów w panteonie gwiazd lektorowych. 

Przypadkiem okazało się też, że trafiłam na całkiem niezły thriller. W małej wiosce znika bez śladu szesnastoletnia dziewczyna. Wychodzi z domu, ma do przejścia kilkaset metrów do kościoła i nie dociera na miejsce. Nikt nic nie widział, nikt nic nie wie, dziewczyny nie ma. 

"Motyle. Opowieści o wymierających gatunkach" Josef K. Reichholf

 

Któż nie lubi motyli? Kolorowych, bajecznie beztroskich, ubarwiających naszą wiosnę i lato? Ja uwielbiam. Wraz z dziećmi udało nam się kilka razy wyhodować motyla z gąsienicy, cudowne doświadczenie. 

Zainteresowałam się książką Josefa Reichholfa, ponieważ próbuje on odpowiedzieć na pytanie, dlaczego mamy coraz mnie motyli i innych owadów latających. Trochę  mnie początek książki zniechęcił i znudził, autor bowiem rozpoczął - właściwie całkiem słusznie - od początków swojej przygody z owadami, od badań, liczenia motyli, obserwacji i nostalgicznych wspomnień. To zapewne bardzo interesujące dla naukowca, dla mnie mniej. Potem jednak nastąpiła daleko ciekawsza część, otóż Reichholf, bazując na wynikach badań swoich i kolegów naukowców, a także na swojej wiedzy i doświadczeniu, podjął się wskazania przyczyn spadku liczebności motyli.

"Noc na blokowisku" Marta Matyszczak

 To już dziewiąty tom cyklu "Kryminał pod psem" Marty Matyszczak! Kto, tak jak ja, jest z tą serią od samego początku?

"Noc na blokowisku" zaczyna się tak samo tragicznie, jak skończyła część ósma cyklu, czyli "Las i ciemność", a mianowicie zniknięciem Szymona Solańskiego tuż po jego zaślubinach z Różą Kwiatkowską. Przepadł jak kamień w wodę i niech się Róża i czytelnicy martwią (martwili się). Róża pomimo zmartwień nie potrafi spokojnie usiedzieć na miejscu, toteż wraca do Chorzowa, a tam odkrywa, że mieszkanie ma w kompletnej rozsypce i mieszkać się tam nie da.

"Nowe wychowanie seksualne" Agnieszka Stein

 Mam czasem wrażenie, że czytanie pewnych książek staje się czymś w rodzaju manifestu politycznego czy społecznego. Weźmy "Nowe wychowanie seksualne" Agnieszki Stein, książkę popularyzującą wiedzę na temat płci, zachowań, relacji pomiędzy ludźmi. Książkę, która jako główny cel stawia wpojenie szacunku, zrozumienia i empatii do drugiego człowieka w tak szalenie delikatnych kwestiach, jak sfera seksualności i płci. 

Słyszeliście o wypowiedzi z twittera Krystyny Pawłowicz, sędziny Trybunały Konstytucyjnego, która bezpardonowo wywlekła na światło dzienne dane (imię, wiek, szkołę wraz z nazwiskiem dyrektora, cudownie wręcz) transpłciowego dziecka, do którego nauczyciele będą zwracać się żeńskim imieniem, pisząc na koniec "Dane aktów stanu cywilnego zlekceważono"?

"Ptyś i Bill 8. Zabawy Billa" Jean Roba

 

To już ósmy tom "Ptysia i Billa", a bawi tak samo, jak na początku naszej (mojej i córki) przygody z tym cyklem. 

Ptyś to chłopiec, który jak Calvin Wattersona w ogóle się nie starzeje, wciąż jest pełen zapału i niespożytej energii do robienia psot. Bill jest jego psem, uroczym spanielem, który ma swoje zdanie na wiele różnych tematów.