"Sen nocy letniej" William Shakespeare

Tytania  i Oberon to chyba jedna z najbardziej energetycznych par w szekspirowskich sztukach.

"Oberon: Fatalny księżyc ściągnął nas ku sobie,
                 Dumna Tytanio.

Tytania: Zazdrośnik Oberon!
              Nie chcę z nim dzielić stołu ani łoża.
              Chodźmy stąd, elfy.

Oberon: Wstrzymaj się, niesforna
              Wietrznico! Czyż nie jestem twoim panem?

Tytania: To i ja pewnie jestem twoją panią?"

Na iskrzeniu pomiędzy nimi oparta jest cała sztuka, bo gdybyż Oberon nie pragnął odebrać Tytanii pazia...

"Oberon: O tak niewiele proszę: o chłopaczka,
               Z którego zrobię pazia."

... to czy bawiłby się w szukanie ziela miłosnego?  Chciał się z nią podroczyć i przekomarzać! Bo jest silna i nie daje sobie w kaszę dmuchać. Tylko podstępne działania dawały mu jakąś szansę. Ech, faceci...

Śmiertelnicy wypadają blado, zakochują się i odkochują z prędkością światła, deprecjonując przez to potęgę miłości. Wiem, że nieświadomie.  [SPOILER alert] Nawet potrójny ślub nie zaciera wrażenia bylejakości. Mam wrażenie, że wzięli ten ślub pospiesznie, gdy tylko osiągnęli odpowiednią konfigurację par, z obawy, że znów coś się posypie.

Jak to zwykle u Szekspira bywa, prostaczkowie wygrywają, jeśli chodzi o komizm. Sztuka przez nich wystawiana jest wyborna, co podsumował zręcznie Tezeusz:

"Tezeusz: Gdyby tak jeszcze sam autor zagrał Pirama i powiesił się na podwiązce Tyzbe, byłaby to wyborna tragedia; ale jest wyborna i tak, a odegraliście ją z godnym pochwały poświęceniem. "

Mój odbiór tej sztuki jest całkowicie i kompletnie zdominowany przez spektakl, który miałam okazję kiedyś obejrzeć i o którym pisałam w  notce o "Burzy".
Przepiękny, dowcipny, energetyczny, świecący własnym światłem spektakl! Puk jest w nim uroczym i drapieżnym szaławiłą, któremu wszystko można wybaczyć.

Podszewka zaś pocieszny jest, aż miło.

Dobrze mi się czytało, mając przed oczami takie właśnie przedstawienie.

Sztuka przeczytana w ramach wyzwania "Trójka e-pik" na styczeń , kategoria "Książka z duchami (w tytule lub wątku). Masa tam duszków, elfów i innych istot spoza naszego świata.

"Sen nocy letniej" William Szekspir, z "Komedii" w przekładzie Stanisława  Barańczaka, Znak, Kraków 2012.

- w tłumaczeniu Leona Ulricha