"Kuchnia" Yoshimoto Banana - wiotkie i ulotne, i jakoś piękne

Słodkie, ulotne, nastrojowe dwie opowieści. Zaraz, jakie słodkie, skoro o śmierci? A jednak...

Bohaterka pierwszej opowieści, Mikage, po śmierci babci przenosi się do rodziny Tanabe, czyli do młodzieńca Yuichi i jego matki, która jest mężczyzną, no ok, byłym mężczyzną, bo teraz to piękna kobieta. Przez tę przeprowadzkę psują się relacje młodzieńca z jego dziewczyną, toteż Mikage w końcu się wynosi na swoje, choć ciężko jej oderwać się od kuchni w domu Tanabe, kuchni jako pomieszczenia, jasnego i przyjaznego (stąd zapewne tytuł).  Tragiczna śmierć w rodzinie Tanabe znów zbliża do siebie Mikage i Yuichi, ale nie na długo.

"Nagle, z przerażającą jasnością, ujrzałam wszystko jak na dłoni. Nasze uczucia spotkały się w ciemności otoczonej śmiercią i razem biorą łagodny zakręt. Lecz kiedy go miniemy, nasze drogi zaczną się rozchodzić. Kiedy go miniemy, będziemy już na zawsze tylko przyjaciółmi". *

Druga opowieść jest bardziej oniryczna. Dwójka młodych ludzi straciła swoje drugie połówki w wypadku samochodowym. Ani dziewczyna, ani chłopak nie umieją się pogodzić ze stratą - aż zdarza się coś, co właściwie nie ma prawa się zdarzyć w naszym do bólu realistycznym i uporządkowanym świecie: zmarli przybywają, by się pożegnać. Piękna i nienachalna historia.

---
* - "Kuchnia" Yoshimoto Banana, przełożyła Anna Zielińska-Elliott, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2004, s. 82.