"Rok w lesie" Emilia Dziubak

Przepiękna!
Kartonowe, grube kartki. Bardzo duży format. W środku, na pierwszych dwóch stronach, galeria zwierząt: jest wilk, ryż, niedźwiedź, są płochliwe sarny, lubiące wodę wydry i bobry, są też ptaki, czyli dzięcioły, sowy, gołębie, nie brakuje też biedronek, pająków, mrówek i pszczół.
A człowiek? Jest, oczywiście, pan leśniczy opiekujący się całą tą czeredą, a okazjonalnie w lesie pojawiają się grzybiarze czy turyści.

Książka jest podzielona na dwanaście miesięcy, poczynając od stycznia. Na każdej karcie narysowany jest zawsze ten sam kawałek lasu. A w lesie zwierzęta, za każdym razem w innej scenerii. W styczniu wszędzie śnieg, miś śpi w gawrze, strumyk jest pokryty lodem, a w płytkich norkach zagrzebane są owady.

Im cieplej, tym zwierzęta wykazują większą aktywność: budują gniazda, szukają pary, zdobywają pożywienie, robią zapasy, walczą... Aż do zimy, kiedy to znów ziemię pokryje śnieg.

"Rok w lesie" można przeglądać na dwa sposoby: albo oglądać dokładnie plansze jedna po drugiej, albo (i tę metodę wybrała sobie moja córka, wychowana na "Mamoko" Mizielińskich) upatrzyć sobie jedno, góra dwa zwierzątka i śledzić, co się z nimi dzieje w przeciągu całego roku. A jest co oglądać. Plansze są tak pięknie narysowane, tak szczegółowe, tak precyzyjne, bogate i kolorowe, że aż oko bieleje.

Poznałam dokładnie, ale to NAPRAWDĘ dokładnie zwyczaje i wygląd łosia. Marianka pokochała to zwierzę. Oprócz tego śledzi cykl rozwojowy pająka krzyżaka. Ja przyglądam się innym zwierzątkom. Do mszyc i komarów muszę zakładać okulary, takie są maciupkie. Cudne są dymki nad głowami mieszkańców lasu, na przykład wspomniany już łoś, z nieco zagubionym wyrazem pyska, zastanawia się, gdzie podział rogi (ja wiem, że to poroże, ale mam dziecko z ORM, a rogi są łatwiejsze, potem będę prostować). Na innej planszy wiewiórka myśli o orzeszku,
ani chybi głodna. 

Powiem wam, że ostatnia, grudniowa plansza jest świetna do usypiania. Mówię córce:
- Zobacz, Marianko, miś śpi, pająk śpi w norce, lis śpi, jeżyk śpi, mrówki śpią w mrowisku, zając zasnął... I ty też już idziesz spać...
Po czym szybciutko zamykam książkę tak, żeby Marianka nie zobaczyła ostatniej strony. Na ostatniej stronie jest bowiem gigantyczny labirynt, z mnóstwem korytarzy i rozgałęzień. Nie tak łatwo się z niego wydostać, jak już się wpadnie.

Pani Emilio, jestem wielbicielką pani talentu!

Bardzo dziękuję Naszej Księgarni za egzemplarz książki! Jest cudowna! U mnie na szóstkę, polecam gorrrąąąco!

"Rok w lesie" Emilia Dziubak, Wydawnictwo Nasza Księgarnia, Warszawa 2015.