sobota, 22 sierpnia 2015

"Farma lalek" Wojciech Chmielarz - audiobook


"Kurwa mać!"


Nie, to nie podsumowanie, to cytat z książki i będę się jeszcze tego czepiać, ale na końcu. Wpierw napiszę co nieco o komisarzu Mortce.

Komisarz Jakub Mortka przebywa na służbowym zesłaniu w Krotowicach, małej mieścinie gdzieś w Karkonoszach. Za bardzo nabroił, ale w jakiej sprawie, nie powiem, bo chcę zapomnieć, co wiem i wtedy sięgnę po pierwszą książkę w serii ("Farma..." jest druga).

W Krotowicach najpierw nic się nie dzieje, a potem dzieje się wszystko. Znika jedenastoletnia dziewczynka, policja łapie pedofila, komisarz Mortka trafia na cały skład zwłok, nie całkiem świeżych, padają kolejne trupy, całkiem świeże... Dużo, prawda?

Chmielarz bardzo sprawnie prowadzi intrygę, plącząc tropy po mistrzowsku. Ładnie też odmalowuje miejsce, w jakim Mortce przyszło prowadzić śledztwo: góry, uzdrowiska, stare sztolnie. W miasteczku wszyscy się znają i wszyscy mają coś za uszami. Do tego autor bardzo zręcznie wplótł w to wszystko Cyganów (czy może powinnam napisać Romów?) i ich specyficzny świat. Opisał też pracę w policji - bardzo barwnie. Przesłuchania, nagrania, zebrania, kłótnie, pościgi, wewnętrzne przepychanki. Ba, jest nawet CBŚ! Ba, jest policyjna pani psycholog, pełniąca rolę profilera. Jakby tego było mało, w powieści jest też motyw gwałtu, a właściwie gwałtów, handlu żywym towarem, narkomanii... Niezła lista przestępstw mi wyszła!

A co z prywatnym życiem Mortki? Całkiem w normie. Rozwiedziony, zgorzkniały i pełen poczucia winy. (Rany, pokażcie mi jakiegoś komisarza, co ma kochaną i kochającą żonę).

Kryminał ma szybkie tempo, szaleńcze zwroty akcji - bardzo mi się to podobało. Tylko... tylko to nieszczęsne "kurwa mać" i "ja pierdolę" obecne co i rusz podczas rozmów. Nie, nie złoczyńców, gdzieżby. Mięsem rzucają policjanci. Obficie, szlag by ich trafił. Dlaczego mnie to tak irytowało?
Po pierwsze, nie jestem zwolennikiem używania wulgaryzmów w powieściach. Wiem, wiem, że niby ma być autentycznie - ale nawet jakby, to można zachować umiar. Tu żadnego umiaru nie było.
Po drugie, przez te przecinki nie mogłam słuchać audiobooka w samochodzie. Grrr!!! Właśnie rozpoczęłam sobie słuchanie, dobrze się zapowiadało, wkręciłam się, a wtedy wpadły mi w rozkład zajęć codzienne wyjazdy na terapię z Marianką. Godzina jazdy w jedną stronę. Oprócz Marianki miałam też w samochodzie siostrzeńca, dziewięciolatka. No i co? Puszczę książkę, żeby się dzieci uczyły łaciny? Och, jak mi było szkoda zmarnowanych dziesięciu godzin...

Słowo o lektorze. 


Panie Januszu, nie wiem, jak pan to robi, ale z książki na książkę jest pan coraz lepszy! Czuć i słychać olbrzymie zaangażowanie. Wspaniałe różnicowanie postaci, idealne oddawanie emocji. Po prostu bajka. Panie Januszu, kłaniam się nisko kapeluszem. Fantastyczna robota.

Bardzo dziękuję za audiobooka wydawnictwu Aleksandria!

Jednocześnie notuję sobie w głowie, że inne książki Chmielarza o Mortce lepiej będzie czytać niż słuchać. No, chyba że będzie czytał Janusz Zadura. Wtedy słuchać, ale indywidualnie, nie z dziećmi.

"Farma lalek" Wojciech Chmielarz, czyta Janusz Zadura, Aleksandria, 2015.
Farma lalek [Wojciech Chmielarz]  - KLIKAJ I CZYTAJ ONLINE

FARMA LALEK [Wojciech Chmielarz]  - KLIKAJ I SłUCHAJ ONLINE

7 komentarzy:

  1. Rany, pokażcie mi jakiegoś komisarza, co ma kochaną i kochającą żonę

    Bardzo proszę:
    Inspektor Benedict Devlin z irlandzkiej gardaí (http://czytanieprzykominku.blogspot.com/2014/04/irlandzkie-sledztwo-z-pogranicza.html

    czy też szwedzki Conny Sjöberg (http://czytanieprzykominku.blogspot.com/2014/12/domek-z-piernika.html)

    Ale fakt, dziwadła z nich! :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O! Są tacy! Nieprawdopodobne! Zaraz sobie o nich poczytam. Dziękuję!

      Usuń
  2. No to dobrze, że mam Chmielarza w papierze, bo walnęłabym audiobookiem (wraz ze sprzętem niestety) o ścianę. Wszyscy wiemy, że policjanci klną, szewcy klną, wszyscy niemal klną i nie ma potrzeby "ubarwiać" przekleństwami powieści. Jeśli autor napisze, że bohater zaklął, będę wiedziała o co chodzi i będę ogromnie wdzięczna, że mi darował cytat.
    Pana Janusza Zadurę wezmę pod uwagę jako potencjalnego lektora :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jak masz w papierze, to nawet ewentualne walnięcie nic książce nie zrobi, sprzęt odtwarzający mógłby ulec uszkodzeniu. :)

      Usuń
    2. I wtedy koszty przekleństwa byłyby dużo wyższe niż zwykły niesmak i zwiędłe uszy ;)

      Usuń
  3. Przyznam się, że chyba czytałam za szybko (bo mnie ciekawość zżerała jak się skończy) i jakoś mi te "urwane nacie" specjalnie nie zawadzały... Nie wiem, prześlizgiwałam się nad nimi wzrokiem i tyle. Natomiast nie ukrywam, że strasznie mnie drażni, kiedy słyszę te wszystkie przekleństwa - jestem jeszcze w stanie zrozumieć, że w stanie szoku czy jakichś innych silnych emocji człowiek się nie kontroluje, ale w normalnej rozmowie?
    Pewnie przy słuchaniu audiobooka bardziej by mi się te przecinki wbiły w pamięć...

    Ale poza tym książka dobra jest, nieprawdaż?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dobra, pewnie, mnie też ciekawość zżerała, co tam dalej będzie. Umie Chmielarz zainteresować czytelnika, oj, umie.

      Usuń