"Oczy uroczne" Marta Kisiel

Aby napisać o "Oczach urocznych", trzeba by się odrobinę cofnąć do opowiadania "Szaławiła", w którym zaczyna się historia Ody Kręciszewskiej.
Oda , mocno stłamszona na duszy pani doktor, po śmierci mamy kupuje kawałek ziemi ze spalonymi resztkami domu z wieżyczką, po czym buduje tam dom . Z radością się tam osiedla i urządza, po czym stwierdza, że coś jest mocno nie tak, bo ziemia trzęsie się jej pod stopami. To mhrrrooczne siły, z którymi Oda na szczęście umie sobie poradzić, bo... bo ma takie możliwości. Piwnica, która ocalała po Lichotce (domyśliliście się przecież, co to był dom) kryje w sobie Bazyla, najbardziej pokracznego, najbardziej poszkodowanego ortodontycznie i jednocześnie przeuroczego czorta o gołębim sercu. Tak, był anioł, musi być i diabeł, równowaga w przyrodzie musi być . To tyle tytułem wstępu do "Oczu urocznych".
P.S. "Szaławiła" została nagrodzona Zajdlem!

Oda Kręciszewska, dobrze już zadomowiona w domku na polanie, pracuje w miejscowej przychodni lekarskiej i tam właśnie zauważa coś niepokojącego: sporą liczbę pacjentów poważnie poranionych, rzekłabym nawet, że poharatanych. Coś czai się w lesie i napada na Bogu ducha winnych przechodniów, a Oda postanawia wyjaśnić dlaczego i kto to w ogóle jest. Wyjaśnia pracowicie przez całą książkę, szuka tropi i dedukuje. Z pomocą małomównego, chmurnego Rocha, Bazyla i paru innych zaprzyjaźnionych osób (i stworzeń) tropi niezwykle niebezpieczną istotę, która zagraża nie tylko jej, ale ludzkości w ogóle.

Tak to się przeplata, groźne sprawy z humorem, miłość z horrorem, kwestie społeczne, rodzinne, legendy i dawne podania. Całość przesycona poczuciem humoru autorki (uwielbiam), pełna różnorakich nawiązań ("nie jestem martfa" czy "Kss... Krzysiu"), błyskotliwa i niepowtarzalna. Przede wszystkim zaś pełna Bazyla. Stoi sobie ten czort troszkę niewydarzony (jak na diabelskie standardy) w opozycji do Licha, którego wszyscy pokochali i czeka na to, aż jego też wszyscy pokochają. To się stanie, nie mam wątpliwości. Bazyl jest bardziej charakterny niż Licho.

Wracając do książki: nie traktujcie jej jako wyłącznie rozrywkowej literatury, bo tam są poruszone istotne kwestie, a odkrywanie ich po kolei to frajda (zresztą chyba jak w każdej książce Marty, trzeba trochę pokopać, żeby dokopać się do wszystkiego).

Ogromnie się cieszę z "Oczu urocznych". Marto, pisz!  Jeszcze do końca nie wiem, czy jestem #teamLicho czy #teamBazyl, więc potrzebuję więcej książek z Bazylem, żeby się zdecydować.

Za możliwość zapoznania się z książką dziękuję wydawnictwu Uroboros.

"Oczy uroczne" Marta Kisiel, Uroboros, Warszawa, 2019.