W tym tomie Wisienka zaprzyjaźnia się z Sandrą, właścicielką pracowni introligatorskiej, a ta zaprasza dziewczynkę do siebie. Wisienka, Erica i Lina spędzają u Sandry cały dzień, ucząc się fachu introligatora, składając, szyjąc i oprawiając książki. Och, sama bym spędziła w takiej pracowni cały dzień!
Mamy tu dwójkę głównych bohaterów: Alicię, uznaną i utalentowaną malarkę, którą znaleziono nad zwłokami męża niemalże z dymiącym pistoletem w ręku. Nie została skazana, ale zamknięta w szpitalu psychiatrycznym. Alicia milczy, od lat, uparcie i konsekwentnie.
Jednak realizacja tego projektu nieco się komplikuje. Tak naprawdę w ogóle to nie działa. Kurczaki uważają lisa za swoją mamę, choć on usiłuje wzbudzać w nich strach, potem uważają siebie za małe złe liski (to logiczne, skoro ich mama jest wielkim złym lisem), potem lis kryje się z kurczakami przed wilkiem, bo nie potrafi znieść, że kurczątka będą schrupane, a potem...
W pierwszej części ("Małe Licho i tajemnica Niebożątka") zapoznaliśmy się z Bożydarem, synem Kamili (zob. "Dożywocie") i Szczęsnego, czyli pół-człowiekiem, pół-zjawą. Druga część ("Małe Licho i anioł z kamienia") ilustrowała proces przemiany pewnego anioła z nieco dziwnego w trochę normalnego.
Teraz mamy "Małe Licho i lato z diabłem", a w nim spektakularne zderzenie urokliwego, poczciwego, do rany przyłóż aniołka z przysadzistym, żarłocznym i energicznym diabełkiem z potworną wadą wymowy. Dla fanów serii to okazja do opowiedzenia się, czy jest się #teamLicho czy może #teamBazyl. Nie wykorzystałam, nie opowiedziałam się, kocham obu, mam pojemne serce.
Jeśli zajrzycie do wujka gugla i znajdziecie tam informację, że po raz pierwszy przyznano Orient Meny w 2020 roku, nie myślcie sobie, że to jest nowa nagroda. Ma tylko nową nazwę, wcześniej to była Nagroda Polskiego Stowarzyszenia Komiksowego. Jeśli znacie Tadeusza Baranowskiego, to wiecie, skąd nazwa.
Statuetka wygląda tak:
 |
| Źródło: wirtualnywydawca.pl |
Będzie króciutko. Nostalgiczna okładka, a w środku smutno, jak na listopad przystało. Młodzi ludzie: pisarz, barmanka, właściciel sklepu vintage (ze starzyzną gorzej brzmi) przyjaźnią się, spotykają, żyją. Jak im to wychodzi?
Gus (pisarz) i Clare są razem, ale nie odnajdują się w związku. Kiepsko idzie im odnajdywanie się w życiu.
Nic z tego nie wynika, kompletnie nic. Chciałabym, żeby literatura coś mi przekazywała, a "Listopad" jest pusty jak wydmuszka.
Jedyny plus to to, że klimat melancholii jest oddany genialnie, od razu poczułam się nieco przygnębiona, chociaż za oknem świeciło słońce i był październik, nie listopad.
"Listopad" Sebastiá Cabot, tłumaczenie Jakub Janowski, Timos i cisi wspólnicy, 2020.
Danielle jest w siódmej klasie. Źle się czuje w szkole, nie ma przyjaciół w grupie (jej dawna paczka rozpierzchła się), nie ubiera się modnie, a na dokładkę dokucza jej antypatyczny osiłek, doprowadzając do łez i frustracji. Żyje trochę zatopiona w świecie mang i anime, co też nie dodaje jej punktów splendoru.
 |
| Źródło: http://www.agnhalas.pl/ |
Akcja dzieje się w Sztokholmie. Bohaterowie to Pål - były nauczyciel, wdowiec, obecnie pracujący w sztokholmskim metrze oraz Iris - graficzka, freelancerka, zwykle w niestabilnych związkach. Tych dwoje poznaje się i zakochuje. Para spędza ze sobą coraz więcej czasu, choć tak naprawdę nie mają wspólnych zainteresowań. Pål jest domatorem, uprawia egzotyczne rośliny i kocha gotować. Iris jest energiczna, lubi towarzystwo, kocha pracę i namiętnie udziela się na instagramie.
