"Wszystko czego szukasz, znajdziesz w bibliotece" Michiko Aoyama

Ten tytuł, ach, ten tytuł! Dla świeżo upieczonej (ledwie ponad rok) bibliotekarki był jak magnes. No i wydawnictwo bardzo efektywnie prowadziło kampanię promocyjną, brawa dla nich.

 "Wszystko czego szukasz, znajdziesz w bibliotece" to nie do końca powieść, to raczej zbiór opowiadań, w każdym z nich centralną postacią jest ktoś inny: czterdziestoletnia pracująca matka, młody człowiek bez pracy, emeryt. Wszyscy przeżywają jakiś kryzys, odczuwają pustkę, bezsens, czują się uwięzieni w swojej rzeczywistości i nie wiedzą, co dalej. I wszyscy po kolei trafiają do tej samej biblioteki i do tej samej bibliotekarki. To osoba bardzo oryginalna, trochę tajemnicza i bardzo skuteczna. I z całą pewnością przykuwająca uwagę!

"Droga" Manu Larcenet (komiks na podstawie powieści Cormaca McCarthy'ego)

 Dawno temu czytałam  powieść McCarthy'ego. Postapokaliptyczny świat, ludzie walczący o przeżycie, zezwierzęceni, okrutni. I w tym wszystkim ojciec z synem. W drodze, ciągle w drodze, w poszukiwaniu jedzenia, schronienia, dobrych ludzi. Sensu życia. Ze świadomością,  że coraz trudniej to wszystko znaleźć.

"Sprawa Abrahmaczika. W paszczy brunatnej hydry" Monika Kassner

 Monika Kassner jest znana ze śląskich kryminałów, w których główną rolę odgrywa radca prawny Adolf Jendrysek. W tym tomie radca wpada w naprawdę poważne kłopoty, bójcie się!

Jest rok 1934. Hindenburg (czyli Zabrze). W swoim mieszkaniu zostaje znaleziony martwy urzędnik państwowy, Leo Abrahamczik. Czy to samobójstwo,  na co wskazuje znaleziony list pożegnalny, czy też zabójstwo?  Nadburmistrz Hindenburga, Max Fillush twierdzi, że to drugie, ba, może już wskazać winnego - właśnie Jendryska. Automatycznie radca staje się ściganym i grozi mu realne  niebezpieczeństwo. Wtedy do akcji wkraczają jego przyjaciele oraz sojusznicy i starają się mu pomóc. Najlepiej byłoby,  gdyby odkryli tożsamość prawdziwego zabójcy. Normalnie zająłby się tym Jendrysek, ale nie może się pokazywać na mieście, nawet w domu nie może się schronić, cóż! Śledztwo dzieje się więc bez jego widocznego udziału, ale Adolf nie umie się powstrzymać od dedukcji i szukanie winnego jest hybrydowe, trochę zdalne, a trochę nie. 

"Mężczyzna w celi" Jussi Adler-Olsen

 Dziesiąty tom przygód policjanta Carla Morcka to "Mężczyzna w celi". Carl jest tym mężczyzną, oskarżony o liczne przestępstwa ląduje w więzieniu. Grunt usuwa mu się spod nóg. Nie tylko jemu, równie zdruzgotani są jego koledzy z pracy, Assad, Gordon, no i oczywiście Rose. Zaś Mona, jego żona,  czuje się, jakby zawalił się świat. Nikt jednak nie załamuje rąk, tylko bierze się do pracy, zbadać, skąd się wzięło oskarżenie Carla o korupcję, handel narkotykami, zabójstwo i co tylko.

"Rilla ze Złotych Iskier" L.M. Montgomery, tłum. A. Bańkowska

 Rilla, najmłodsza córka Anne i Gilberta Blythe'ów dostała imię po opiekunce Anne, Marilli. Rilla-ma-rilla - tak było w książce. W sytuacji, gdy imię Marilli spolszczono do swojskiej Maryli, brzmiałoby to Ryla-ma-ryla, a dziewczynka miałaby na imię Ryla. Zaiste, ślicznie.

"Dzień tryfidów" John Wyndham

Lubicie książki postapokaliptyczne, gdzie ludzkość dopada potężna katastrofa? To może być epidemia, uderzenie meteorytu,  wojna nuklearna, gwałtowne zlodowacenie - cokolwiek, im  dziwniej,  tym  ciekawsza książka. Jeden z moich ulubionych gatunków literackich.  W serii Wehikuł czasu wydawnictwa Rebis ukazała się powieść Johna Wyndhama "Dzień tryfidów" - postapokalipsa jak  się patrzy!

O czym  to? Ano,  nagle ludzi na ziemi spotyka katastrofa, w przeciągu jednej nocy tracą wzrok. Nie wszyscy, ale zdecydowana większość. Zostali nieliczni widzący, zdezorientowani zaistniałą sytuacją nie mniej niż ślepcy. Co czeka ludzi? Rozpad systemu. Chaos. Przerażenie. Głód. Zagubienie. I mordercze tryfidy. 

"Bóg Imperator Diuny" Frank Herbert

 Ech, jaka ja jestem na siebie zła! Przeczytałam tę książkę z niechęcią, zmuszając się do każdego kolejnego fragmentu. I po co mi to  było? Och, tak, wiem. Zamówiłam do biblioteki całą serię i chciałam  sprawdzić, czy było warto. Ze smutkiem stwierdzam, że jak dla mnie - nie bardzo.

[Gra planszowa] "Chwała klanom", Egmont

 

"Chwała klanom. Narady kiltach" to gra planszowa wydana dopiero  co przez Egmont, autorzy to Gabriele Bubola i Leo Colovini.

Garść informacji technicznych:

- ilość graczy: 2-4

- sugerowany wiek graczy: 8-108 lat

- czas rozgrywki: ok. 20 minut

- pudełko: kartonowe, 18,5 x 14 x 6 cm

- w środku: karty, planszetki, kilka żetonów i instrukcja

 

"Tylko cisza" Bohdan Petecki

 

Bohdan Petecki - raczej nie znacie tego nazwiska, dinozaury jak ja znają. Wypatrzyłam na półce szkolnej  biblioteki, wzięłam, przeczytałam. Ot, sentyment do starej polskiej sf.

Z przestrzeni kosmicznej nadlatuje statek, powracający z dalekiej wyprawy.  Załoga jest zdziwiona dziwną ciszą w eterze, tym, że na wezwania radiowe w większości odpowiadają im automaty. Spokojnie, nie stresujcie się, to nie żadna katastrofa, po prostu ludzie są zajęci czymś innym. I tu będzie trochę zdradzania fabuły, uprzedzam, choć i tak nie wierzę, że ktoś po to sięgnie po mojej recenzji, nie ma bata, poza tym ta książka ma pięćdziesiąt lat i nigdzie jej już nie ma. 

"Sarek" Ulf Kvensler

 Zaintrygował mnie ten tytuł, umiejętnie reklamowany - wciągający thriller, odludne pustkowie, ludzie, którzy nie mają do siebie zaufania, dramaty... Najbardziej pociągało mnie miejsce akcji: Sarek, najstarszy park narodowy w Europie, położony w szwedzkich górach, zimny, bezludny, nieprzystępny. Wietrzyłam tu "zimną" książkę, dlatego ją przeczytałam.