W grę planszową "Tytus, Romek i A'Tomek" gram często, a po komiksy sięgam rzadko, choć przecież mam cały komplet (prezent od kolegi, dziękuję!).
Znienacka Krzysztof wyciągnął jeden z zeszytów i zaproponował czytanie - jak tu się nie zgodzić? Zgodziłam się i przeczytaliśmy razem.
W tej księdze Tytus, Romek i A'Tomek mają okazję przelecieć się mielolotem (przypominającym maszynkę do mięsa), lot kończy się lądowaniem nieco przymusowym na wyspie. Tam drużyna musi w przyspieszonym nieco tempie przejść etapy rozwoju od jaskiniowca do człowieka współczesnego. Przy okazji dokumentnie zatruwają wyspę: glebę i powietrze.
Szybka akcja, szybka lektura, mnóstwo humoru i sporo ciekawostek. Doskonała lektura dla mojego ośmiolatka. Niestety, niektóre kwestie mocno się zestarzały: mało które dziecko wie, jak wygląda maszynka do mielenia mięsa.
Komiks stał się inspiracją do pracy szkolnej Krzysia. Dumna jestem niesłychanie (ok, z ortografii mniej, ale co tam).
"Ochrona przyrody" Henryk Jerzy Chmielewski - Tytus, Romek i A'Tomek - księga X, Prószyński Media, Warszawa 2009.
Rozumiem, że czytanie odbywało się na głos? Już to chyba kiedyś pisałem, ale powtórzę. Nie cierpiałem głośnego czytania komiksów i z radością powitałem fakt, że panowie przeszli w tym zakresie "na swoje" :)
OdpowiedzUsuńMuszę wrócić do Tytusów, bo strasznie zatarły mi się w pamięci i oprócz klasyków w stylu: "Uważaj harcerz, bo się posmarczesz!", nie pamiętam prawie nic :(
Na głos, czytałam głównie ja, niekiedy przerzucając rolę na Krzysztofa.
UsuńKiedyś się doczekam, że będzie sam, och, jak ja czekam!
Męczące jest sterowanie młodym czytelnikiem między kadrami, szczególnie jeśli nie są rysowane "linearnie" :) Ale za to książki cały czas czytam Młodszemu. Inaczej bym ich nie poznał i to jest plus dla mnie, ale rozleniwiło mi to głośne czytanie dziecko i to minus dla niego :(
UsuńAle jakie sterowanie? Bo ja pokazuję palcem, co czytam. Z grubsza. :)
UsuńNo właśnie o ten palec mi chodzi :)
Usuń