Młody hiszpański dziennikarz Joan Aiguader zaczyna interesować się uchodźcami trafiającymi na cypryjskie plaże. Niektórzy z nich docierają martwi... Artykuł, jaki Joan napisze, odbije się szerokim echem na świecie, przysparzając mu sławy, pieniędzy i niewyobrażalnych cierpień.
Przedstawiałam już notesy podróżnicze z mojej kolekcji, teraz czas na notesy "piórowe", czyli wypuszczone w świat przez firmy znane przede wszystkich z produkcji piór wiecznych. Ponieważ bardzo lubię pióra wieczne, to i parę takich notesów się u mnie znalazło.
McCammon z właściwą sobie maestrią kunsztownie buduje świat powieści, po czym natychmiast zagarnia czytelnika do środka. Czasem nawet wbrew jego woli - wbrew mojej woli, muszę to wyraźnie napisać. Broniłam się zażarcie, nie chciałam tam się znaleźć, w Ameryce roku 1699, pełnej brudu, niebezpieczeństw, błota i niesprawiedliwości. Nie chciałam czytać o świecie, gdzie można spłonąć na stosie za to, że się jest piękną kobietą czy zginąć dlatego, ponieważ jest się posiadaczem kamizelki przetykanej złotem, na którą padło łapczywe spojrzenie rzezimieszka. Ach, pamiętacie scenę z kamizelką z filmu "Atlas chmur"? Aż mnie zakłuło, gdy uświadomiłam sobie podobieństwo.
Przeczytałam i okazało się, że to nie jest o balecie, a o czymś zupełnie innym. Wioletta i Emma to siostry, pierwsza ma lat jedenaście, druga druga jest nieco starsza, obie trenują taniec klasyczny, w czym mocno wspiera je matka. Obie też przystępują do egzaminu do szkoły tańca Opery Paryskiej. Nie zaspoileruję, gdy zdradzę, że jedna z nich przechodzi ostre sito rywalizacji, a druga nie, bowiem właśnie na tym odrzuceniu, porażce jednej z sióstr zbudowana jest narracja tego komiksu.
