Targi Książki w Krakowie 27-28.10.2018 - relacja

Wszyscy już zapewne ochłonęli po krakowskich targach - ja też. Ochłonęłam, ogarnęłam się, mogę skrobnąć kilka słów.

Najpierw trochę ogólnie: Targi Książki od lat cierpiały na pogłębiającą się przypadłość: ciasnota, problemy z dojazdem, ogromne kolejki wszędzie i do wszystkiego, zniechęcająca duchota. Przed tegorocznymi targami autorzy (których można sobie wyszukać w sieci) zbuntowali się i napisali list otwarty, w którym wyrażają zaniepokojenie i sprzeciw wobec takiego stanu rzeczy. Organizator targów w odpowiedzi na list postanowił wprowadzić szereg zmian, które miały ułatwić odwiedzającym targi, wystawcom i autorom przeżycie tych czterech dni.
Czy to się udało?

Owszem, było widać różnicę.  Zaangażowanie policji i straży miejskiej nie tylko w chwili kryzysu, czyli korka, ale od porannych godzin targowych - bardzo na plus, wjazd i wyjazd na parking targowy odbywał się płynnie i bez zakłóceń, tak samo wyjazd na główną ulicę.
Na samych targach: poszerzenie uliczek targowych było dla mnie słabo zauważalne, ale znajoma poruszająca się na wózku inwalidzkim stwierdziła, że odczuwa różnicę. Rozdzielenie gigantów wydawniczych także się powiodło, nie widziałam nigdzie zacisku takiego jak w poprzednich latach.

Dostawienie hali namiotowej to niezły pomysł, choć od przejść niemiłosiernie ciągnęło chłodem  - bo pomieściło się tam kilka stoisk (w tym wiecznie oblegany Cejrowski, akcja książka za książkę), ale umieszczenia tam szatni nie rozumiem. Trzeba przedrałować w kurtce całą halę, żeby móc oddać odzież, gdzie tym sens i gdzie logika?

Co się nie zmieniło? Kolejki. Kolejki do wejścia były, są i będą. Nie ma innej opcji, jeśli chce się zachować standardy bezpieczeństwa, a przy tak dużych skupiskach ludzkich to koniecznie. Natomiast już w wejściu, dzięki ekobiletom i wcześniejszej rejestracji dziennikarzy i blogerów, wszystko szło gładko. Kolejki do autorów też były czasem olbrzymie, ale za to rozsądnie ustawione, bez zastawiania przejść.
Ucieszyło mnie wygospodarowanie miejsca dla Salonu Komiksowego. Można było przyjść na warsztaty albo na spotkanie autorskie czy prelekcję, wygodnie usiąść i miło spędzić czas.

Zwróciłam też uwagę na większą ilość kawiarni i kącików, gdzie można było na chwilę przystanąć czy usiąść i odpocząć.

To tak w ogóle, a w szczególe? No cóż, dwa dni spędziłam na oglądaniu stoisk, książek, na rozmowach ze spotkanymi blogerami, na wyłapywaniu ulubionych autorów i na poznawaniu nowych autorów. Odwiedziłam Salon Komiksowy i przysłuchiwałam się rozmowom z autorami. Tu i ówdzie witałam się z przedstawicielami wydawnictw (przez te blisko dziesięć lat zdążyłam z niektórymi się całkiem nieźle zaznajomić), niektórych poznałam i dzięki temu nazwisko znane mi z maila zyskało twarz.

Kilka książek kupiłam (prawie żadnych impulsywnych zakupów, wszystko z listy!), kilka książek dostałam od wydawnictw do recenzji, a kilka dostałam po prostu w prezencie. Gadżety okołoksiążkowe też lubię - tym razem wzbogaciłam się o skarpetki!

Z przyjemnością pojadę tam za rok.