30 dni z książkami - Dzień 7 - Książka, przez którą trudno przebrnąć

Tu nie miałam absolutnie żadnych wahań i  wątpliwości, przeczytałam tylko ten punkt i od pierwszego kopa wiedziałam, co to za książka.

Kolega kiedyś mi pożyczył stosik książek, wśród których znalazła się "Tęcza grawitacji" Pynchona. Zanim zaczęłam to czytać, zajrzałam na biblionetkę, a tam wysoka średnia ocena (oho, dobrze, myślę sobie), żadnych recenzji (jaka szkoda, myślę sobie), nota wydawcy zaś głosi min.:

Pynchon tworzy wizjonerski, niemal mistyczny opis wstrząsanej ostatnimi gorączkowymi konwulsjami, odurzonej, znarkotyzowanej wojenną paranoją Europy, poprzez którą kontynuuje swą obłędną odyseję William Slothrop, amerykański oficer, starając się w okupowanych Niemczech odnaleźć superrakierę V-2. Komizm przeplata się podczas jego wędrówki z grozą, obscena z religijnymi uniesieniami, intryga szpiegowska z poezją.  

Tu sobie pomyślałam, no właśnie, nic sobie nie pomyślałam, bo nie zrozumiałam, toteż zaczęłam czytać. I tak sobie czytam, czytam, czytam... i niby każde słowo z osobna rozumiem, nawet i całe zdanie rozumiem też, ale niech no tylko zamknę książkę i nic nie wiem z tego, co czytałam. A już nie daj Boże jak zakładka wypadnie, za diabła nie dojdę, w jakim miejscu skończyłam.
No ale jakże tak oddawać nieprzeczytane, nie uchodzi (takie wtedy miałam podejście, za wszelką cenę), toteż podczytywałam po kawałeczku, to w, pardą, wucecie, to w łóżku przed spaniem. Okazało się, że ta książka to najlepszy środek nasenny świata, góra  dwie strony i spałam słodko jak niemowlę. Jakby istniał punkt "Dzień xx - Książka, która usypia" - "Tęcza grawitacji" pobiłaby wszystkie inne na głowę.

No i nie przebrnęłam, policzyłam, że w tempie dwie strony na dzień (a to absolutne maksimum, często odpadałam po jednej, a zdarzało się i po pół) czytałabym to pół roku. Ludzie złoci.
Tak.

Książka, przez którą trudno przebrnąć, to "Tęcza grawitacji"