ŚBK: Zbieramy nie tylko książki, czyli nasze kolekcje

Każdy chyba w dzieciństwie zbierał znaczki czy papierki po gumach Donald, a potem z tego wyrósł i zaczął zbierać coś innego. Albo i nie, zależy od osoby. Znam dziewczynę, która zbiera aniołki, inna ma fisia na punkcie kotów. Sama zbierałam kiedyś myszki komputerowe, o czym pisałam w tej notce. Potem jakoś nawinęły mi się filiżanki (stare, rodzinne, pojedyncze egzemplarze). Ale nie o tym będzie ten wpis, a o notesach i notatnikach, które są moją pasją od jakiegoś czasu.

Zaczęło się od całkiem zwyczajnego brulionu w kratkę marki Herlitz, który pracowicie zapełniałam drobnym maczkiem. Pisałam o przeczytanych książkach, oczywiście.

Drugi zeszyt dobierałam już staranniej, twarda okładka była konieczna (pisałam czasem na kolanie), a wzór to jeden z dostępnych w empiku. No i przerzuciłam się na linie.

Na następny notes już się szarpnęłam - to był Paperblanks, z kotami od Laurel Burch. One drogie, te notesy, więc wybrałam mniejszy format.

Cudownie się jednak pisało, zwłaszcza wiecznym piórem, na które się w międzyczasie przerzuciłam, więc po zapisaniu kociego notesu nabyłam kolejny Paperblanks,

a jeszcze jeden dostałam w prezencie.

Ale zaczęłam szukać też wśród innych firm - wypatrzyłam w ofercie Leuchtturm1917 coś dedykowanego specjalnie dla mnie. Ex-libris, cudo, nie notatnik, powiadam, te rubryki na górze każdej strony, na tytuł, autora itp mnie urzekły. Tylko jakby były na kartce, nie stronie, byłoby jeszcze lepiej.

Kolejny notatnik to produkt znów z empiku, czyli "house od empik", prezent od męża. To jest mój aktualny zeszyt do notowania wrażeń dotyczących przeczytanych książek.

Natomiast w kalendarzu Moleskine prowadzę zapiski dotyczące Marianki - terminy badań, zabiegów, rehabilitacji.

 Kalendarz był diablo tani, bo nieaktualny, toteż zakupiłam sobie od razu dwa. Drugi, jeszcze nie rozpakowany, czeka za zagospodarowanie. Ma dobry, choć cienki papier.

Do codziennych notatek używam Leuchtturm1917 Agenda Slim. Ma miękką okładkę i kropki zamiast linii czy kratek. Nie miałam dotychczas do czynienia z kropkami i chciałam wypróbować, ale jak się okazało, nie odpowiadają mi, wolę linie.

Kolejny ciekawy notatnik to Whitelines. Niby nic specjalnego na pierwszy rzut oka, ale w środku nowość - białe linie na jasnoszarym tle. Ponoć białe linie nie odciągają tak wzroku od pisma właściwego. Pomysł świetny, ale zeszyt jest tak ciasno sklejony, że nie da się go porządnie rozłożyć na płasko. Wielka szkoda, że nie dało się go wcześniej obejrzeć na żywo, ale jest niedostępny w Polsce. Na razie stoi na półce, zerkam, ale bez zapału do pisania w nim.

Za to z prawdziwą radością popatruję na czysty, zafoliowany Ex-libris w pięknym, zielonym kolorze (z pasującą szlufką), zakupiony na TK w Krakowie. Chociażby dla tego jednego stoiska warto znów się wybrać na targi w tym roku.

Ach, jeszcze notatnik przywieziony z Anglii, papier czerpany z trawkami i płatkami kwiatów, całość wszyta z okładkę ze skóry z wprawionym kamieniem. Wysoce dekoracyjny, zaczęłam zagospodarowywać, ale mi wena sklęsła. Ten papier źle przyjmuje atrament, rozlewa, co świadczy o tym, że trochę oszukany. Jak mnie uświadomili ludzie znający się na tym,  papier czerpany przeznaczony jest dla atramentów i nic nie ma prawa się rozlewać (Paperblanks ma w środku taki papier).

Mam jeszcze dwa duże notatniki, formatu A4, Oxford z białym papierem, świetnym do pióra i Rhodię (dostałam w prezencie) z papierem kremowym, jeszcze do pióra świetniejszym.

Rhodia jest cudowna i nie mogłam się oprzeć, by sobie nie zamówić formatu A5, chciałam wcześniej, ale nie było w linie, dopiero ostatnio się pojawił. Jeszcze nie przyszedł, więc zdjęcie z netu.

To tyle o mojej skromnej kolekcji. Mam nadzieję, że będzie jeszcze się powiększać o kolejne, ciekawe notatniki.


A Wy? Zbieracie coś?