"Nieziemsko piękna szafa" Kir Bułyczow

Jeden z zakupów Polkonowych 2018. Mój ulubiony rosyjski pisarz, tym razem w krótkich formach. Takich tomów opowiadań wybranych przez Pawła Laudańskiego są dwa, ale drugi przejrzałam na szybko i stwierdziłam, że większość opowiadań już znam (chodzi o tom "Ostatnie sto minut"), a "Nieziemsko piękna szafa" to dla mnie prawie same nowości.

Przeczytanie takiego tomu opowiadań dla kogoś, kto wychował się na rosyjskiej fantastyce, jest jak łyk chłodnego wina w upalny dzień. Górnolotnie zabrzmiało, co?A jednak to prawda, tak się czułam.
Zbiór zawiera dziesięć opowiadań i zaczyna się od znanej mi "Śnieżki" - to ta, o której pisałam, że mogłaby być z Pawłyszem. Z przyjemnością przypomniałam sobie tę opowieść. Resztę opowiadań pochłonęłam w mgnieniu oka. Czegóż tam nie ma!


Głęboki kosmos w tekście "Ja pierwszy was odnalazłem".
To, jak zwykli ludzie zachowują się w kontakcie z niezwykłościami,  jak podróże w czasie czy kontakt z obcymi w "Awaria na linii" i "Nieziemsko piękna szafa".
Bułyczow potrafi zabrać mnie w subtelny świat współodczuwania w "Zwierz mi się", potem pisze etiudę o miłości tak wzruszającą, że troszkę oczy wilgotnieją. Miałam tak po przeczytaniu "Korony profesora Kozarina".
Sięga w rejony eksperymentów genetycznych na zwierzętach, pisząc dość przewidywalny "Dwusetny jubileusz", potem wali pięścią między oczy w opowiadaniu "Mój pies, Połkan" tak, że aż czytanie boli. 
Na koniec Bułyczow puszcza do mnie oko, pisząc humorystyczną opowiastkę o facecie, który za premię zrobi wszystko. Ba, "Stareńki Iwanow" nawet świat wysadzi w powietrze!
Ostatnie opowiadanie, "Dla ciebie, prosty Marsjaninie" to oczywista satyra rządów sowieckich, bezdusznych i okrutnych. 

To świetny zbiór i cieszę się, że go przeczytałam. I mam.


"Nieziemsko piękna szafa" Kir Bułyczow, wybór Paweł Laudański, Solaris, Stawiguda, 2014.