Flawia jest moja, moja, moja!

Pamiętacie, jak irytowałam się sama na siebie, bo nie umiałam znaleźć książek Bradleya? Pisałam o tym... Tym razem byłam nieco mądrzejsza, bo podeszłam do działu informacji w empiku i spytałam, a w ogóle wcześniej wydrukowałam sobie stronę ze schowka i miałam to na papierze i jestem dumna z siebie nieziemsko. Chłopak z punktu info okazał się być bardzo pomocnym, sprawdził ciasteczko i badyla, po czym powiódł mnie do działu młodzieżowego, gdzie z regałów krzyczało do mnie "Szeptem", a na półce upchnięty był Bradley. Wyciągnął oba tomy, wręczył mi do obejrzenia, po czym oddalił się, na odchodne rzucając, że w razie pytań jest w punkcie informacyjnym. Brawo. Takie rzeczy to ja rozumiem. Flawia wygląda bardzo sympatycznie, a książki bardzo ładnie wydane, brązowy kolor czcionki, ciepły kolor stron, numeracja nietypowa, bo nie na dole, a do tego wszystkiego prześliczne zakładki z Flawią właśnie. Cudeńka. Muszę przypilnować, żeby mi ich syn nie zjadł. Jedną pratchettową to mi zeżarł, no nie całą, połowę, ale już się do użytku nie nadaje.

Obejrzałam sobie ponadto zeszyty w empiku, pod kątem zakupu eks-klu-zyw-ne-go zeszyciku na cytaty i recenzje książkowe tudzież pośpieszne notatki, co i komu pożyczyłam. Obłędne. Wiecie, że są tam zeszyty z papieru pakowego, takiego brązowego? Bardzo porządnie zrobione eko-zeszyty. Ale nie przekonały mnie. Widziałam też zeszytki idealne na pamiętnik czy dziennik, w grubej oprawie, zamykane na magnesik. I z gładkimi stronami i tą kartką w kratkę, co się podkłada pod stronę, żeby pisać równo, zapomniałam, jak to się nazywa, a przecież w czasach moich szkolnych to było w codziennym użyciu, ratunku, niech mi ktoś pomoże, jak to się nazywa?

Ogólnie  zadowolona jestem, wracałam z zakupów, z głośników samochodowych sączył się "Przenicowany świat" Strugackich, słońce prześwitywało na rudo przez warstwę chmur nadając nierzeczywisty posmak jesiennemu krajobrazowi i czułam się jak nie z tego świata.